Koszmar aborcji, który w pełni ujawnił się w godzinnej agonii dziecka w stołecznym szpitalu, zasadnie oburza opinię publiczną i rodzi w nas chęć przeciwdziałania oczywistemu złu. Trzeba pamiętać, że potworna i bezgłośna śmierć dziecka w łonie matki, zadawana przez lekarza, a coraz częściej przez najbliższych korzystających z farmakologicznych środków aborcyjnych, jest równą tragedią jak głośne medialnie wydarzenia ostatnich dni. Święty Jan Paweł II jasno wskazał w encyklice Evangelium Vitae, że „tym, kto zostaje zabity, jest istota ludzka u progu życia (…) słaba i bezbronna do tego stopnia, że jest pozbawiona nawet tej znikomej obrony, jaką stanowi dla nowo narodzonego dziecka jego błagalne kwilenie i płacz”. Nadszedł czas, aby kierując się poszanowaniem dla przyrodzonej i niezbywalnej godności każdego człowieka oraz konstytucyjnie poświadczonego prawa dziecka poczętego do ochrony życia i zdrowia, potwierdzić w krajowym porządku ustawowym nienaruszalność prawa do życia i równość ochrony prawnej oferowanej przez Rzeczpospolitą Polską dzieciom zarówno przed, jak i po urodzeniu. Choć wiemy o ostrożnej reakcji większości parlamentarnej na wszelkie inicjatywy podnoszące trudny temat aborcji, pamiętamy, że to właśnie posłowie klubu PiS jasno wyrazili swoje poparcie dla pełnej ochrony życia podczas głosowania nad obywatelskim projektem Inicjatywy Ustawodawczej „Stop Aborcji” 11 września 2015 roku. Oczekujemy, że ta jednoznaczna moralnie postawa została utrzymana również po wyborach, w obecnej kadencji. Wiemy również o innych parlamentarzystach popierających tę inicjatywę, w szczególności członkach klubów KUKIZ’15 i PSL oraz niektórych posłach PO i Nowoczesnej.
Zapewnienie pełnej ochrony życia zagwarantowanej Konstytucją RP
Pełna ochrona prawna życia ludzkiego, obejmująca również prenatalny etap jego rozwoju, przywróciłaby spójność ustawodawstwa zwykłego z normami konstytucyjnymi. Celem inicjatywy jest przywrócenie pełni praw człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem prawa do życia, osobom najsłabszym, które nie mogą samodzielnie bronić swych praw. W 1997 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł w sprawie K 26/96, że brak jest „dostatecznie precyzyjnych i uzasadnionych kryteriów pozwalających na dokonanie zróżnicowania ochrony w zależności od fazy rozwojowej ludzkiego życia. Od momentu więc powstania życie ludzkie staje się wartością chronioną konstytucyjnie. Dotyczy to także fazy prenatalnej”. W kilka lat później, w sprawie K 14/03 Trybunał potwierdził, że „wszelkie możliwe wątpliwości co do ochrony życia ludzkiego powinny być rozstrzygane na rzecz tej ochrony (in dubio pro vita humana)”.
Prawna ochrona życia nie może być ograniczona ze względu na niepełnosprawność Nie ulega wątpliwości, że uchylenie na prenatalnym etapie rozwoju gwarancji prawa do życia dzieci niepełnosprawnych lub chorych stoi w oczywistej sprzeczności z gwarantowanym konstytucyjnie przyrodzonym charakterem godności człowieka i nadrzędnością życia ludzkiego w hierarchii wartości chronionych przez prawo. Raz wprowadzone do systemu prawnego różnicowanie wartości życia ludzkiego wedle utylitarnych wskaźników jego jakości, normatywności i pełnosprawności, otwiera drogę dla dalszych wyjątków. Uzurpujące sobie władzę nad życiem państwo władne jest wówczas odjąć ochronę życia kolejnym „bezużytecznym” (z jego punktu widzenia) grupom ludnościowym. Utrzymywanie w systemie prawnym przesłanki odbierającej bezwzględne gwarancje prawa do życia z uwagi na wady wrodzone prowadzi do stygmatyzacji wszystkich osób niepełnosprawnych. Projekt przewiduje, że organy państwa zostaną zobowiązane do zapewnienia pomocy materialnej i opieki dla rodzin wychowujących dzieci dotknięte ciężkim upośledzeniem albo chorobą zagrażającą ich życiu.
Dziecka nie może karać za przestępstwo popełnione przez rodzica
Podobnie ustawowe odebranie prawa do życia tym dzieciom poczętym, których ojciec (lub rodzice)podejrzewany jest o popełnienie przestępstwa, stanowi niedopuszczalny we współczesnym systemie prawnym powrót do odpowiedzialności karnej za winy cudze (przodka), a ponadto prowadzi do głębszego zranienia matki, dokładając do traumy ofiary cierpienie wynikające z syndromu post-aborcyjnego. Dopuszczalność tej przesłanki uchylenia ochrony życia stanowi jaskrawy przykład słabości państwa, które nie tylko nie zapobiegło przestępstwu, ale nie jest w stanie zapewnić kompleksowego wsparcia matce i dziecku, oferując jedynie refundację zabicia dziecka. Z tego powodu projekt zakłada nałożenie na organy administracji publicznej obowiązku zapewnienia pomocy materialnej i opieki dla matek i dzieci, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że do poczęcia doszło wskutek czynu zabronionego.
Aborcja nie chroni życia i zdrowia matki
Również przesłanka zagrożenia życia i zdrowia matki nie powinna być formułowana jako wyjątek uchylający prawo do życia dziecka nienarodzonego. Z norm ogólnych prawa karnego, opisujących instytucję działania w stanie wyższej konieczności, wynika bowiem, że poświęcenie życia dziecka dla ratowania zagrożonego życia matki jest prawnie dopuszczalne. Zaś wedle współczesnej wiedzy medycznej, przy zastosowaniu zdobyczy współczesnej medycyny, dla uchylenia zagrożenie zdrowia matki nie jest konieczne zabicie dziecka. Fakt ten podkreślono w tzw. Deklaracji Dublińskiej przygotowanej w 2012 roku przez Komitet na Rzecz Doskonalenia Opieki Zdrowotnej nad Matkami (Committee for Excellence in Maternal Healthcare). Bezpośrednia aborcja, zabicie dziecka, nie usuwa przyczyny zagrożenia zdrowia albo życia matki.
Prawo powinno służyć rodzicom i ich dzieciom
Dopiero kobieta wolna od narzucanego jej przez obowiązujące prawo wyboru pomiędzy życiem i śmiercią jej dziecka, uwolni się od nacisku otoczenia, tak często wymuszającego zabicie dziecka przed narodzeniem. Państwo musi stać się tu najmocniejszym oparciem dla rodziców, dając im siłę do obrony życia i zdrowia ich dziecka. Nie zrobi tego, dopóki jedyną jego ofertą jest zabicie ludzkiego życia w prenatalnym etapie jego rozwoju. Przeciwdziałanie aborcji farmakologicznej, dostępnej często za pośrednictwem środków komunikowania się na odległość, możliwe jest jedynie z zastosowaniem odpowiednich narzędzi prawa karnego. Stąd niezbędne jest podkreślenie, że pełną odpowiedzialność za współsprawstwo ponosi również każdy, kto pomagał lub nakłonił matkę do popełnienia prenatalnego dzieciobójstwa. Podobnie jak Komisja Kodyfikacyjna Prawa Karnego pracująca niedawno pod kierownictwem prof. Andrzeja Zolla, proponowane rozstrzygnięcie prawne przewiduje zrównanie ochrony oferowanej przez prawo karne dziecku urodzonemu i dziecku przed narodzeniem. Problem odpowiedzialności kobiety za prenatalne zabicie własnego dziecka jest niezwykle trudny, znalazł też wyraz w treści encykliki Evangelium Vitae, która wskazuje że istota ludzka u progu życia - „Jest całkowicie powierzona trosce i opiece tej, która nosi ją w łonie. Ale czasem to właśnie ona, matka, podejmuje decyzję i domaga się zabójstwa tej istoty, a nawet sama je
powoduje”. Należy pamiętać, że obowiązujący obecnie Kodeks karny przewiduje karę dla kobiety, która zabiła swe dziecko w okresie porodu pod wpływem jego przebiegu. Zasada równości w ochronie prawnej wymaga, aby tą samą miarę przyłożyć do ochrony dziecka przed narodzeniem. Jednak, z uwagi na często szczególną sytuację matki dziecka poczętego, projekt przewiduje możliwość zastosowania wobec niej nadzwyczajnego złagodzenia kary lub odstąpienie od jej wymierzenia. Tak sformułowany zakres działania sądu pozwoli na odpowiednie, nieskrępowane sztywnym i kazuistycznym rozstrzygnięciem ustawowym, dostosowanie reakcji sądu do stopnia zawinienia i stopnia świadomości sprawcy, przy jednoczesnym zastosowaniu pełnego wymiaru kary wobec osób odpowiedzialnych za nakłanianie i dostawców środków aborcyjnych. Projekt podejmuje również (obecną dotychczas w tzw. ustawie aborcyjnej) kwestię edukacji seksualnej, ustalając przede wszystkim profil przedmiotu wychowania do życia w rodzinie, obejmującego wiedzę o zasadach odpowiedzialnego rodzicielstwa oraz wartości rodziny i ludzkiego życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Ponadto, projekt potwierdza prawo rodziców do wychowania dzieci zgodnie z ich przekonaniami, stwierdzając że udział w wychowaniu do życia w rodzinie uzależniony będzie od pisemnej zgody rodziców lub pełnoletnich uczniów.
Rośnie świadomość, że prawna ochrona życia jest konieczna
Rozpatrując projekt w aspekcie międzynarodowym, należy wskazać na obserwowaną na całym świecie rosnącą świadomość tego, czym naprawdę jest aborcja i jak brutalny oraz krwawy jest jej przebieg. Niedawna afera związana z międzynarodowym handlem fragmentami rozczłonkowanych dzieci zamordowanych wskutek aborcji uwrażliwiła wielu na zbrodnię prenatalnych zabójstw. Zaś postęp technologii USG, pozwalający dojrzeć i usłyszeć człowieka już w pierwszych etapach jego rozwoju prenatalnego, wprowadził dobry grunt pod zmianę paradygmatu myślenia o ochronie życia dzieci. Potrzebę ochrony godności człowieka na najwcześniejszym etapie jego rozwoju dostrzegł w
ostatnich latach także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W 2011 r. potwierdził on w orzeczeniu Brüstle p. Greenpeace (C-34/10), że prawna ochrona wynikająca z godności człowieka zaczyna się już w momencie poczęcia, w embrionalnej fazie życia, ponieważ „zapłodnienie rozpoczyna proces rozwoju człowieka”. Stanowisko to zostało potwierdzone trzy lata później w orzeczeniu w sprawie International Stem Cell Corporation p. Comptroller General of Patents, Designs and Trade Marks (C-364/13). Wcielenie w życie projektu ustawy chroniącej życie ludzkie od poczęcia mogłoby zapoczątkować rozwój międzynarodowego systemu praw człowieka opartego na przyrodzonej i niezbywalnej godności ludzkiej, z którą wiąże się obowiązek poszanowania życia ludzkiego od poczęcia. Polska jako suwerenne państwo będące członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej oraz Rady Europy podejmując zdecydowany krok w obronie najsłabszych, mogłaby zainicjować międzynarodową kampanię na rzecz upowszechnienia prawa do życia dla wszystkich ludzi, bez względu na ich stan zdrowia, płeć czy pochodzenie.
Kampania WYBIERAJ ŻYCIE i cel Inicjatywy Obywatelskiej „Stop Aborcji”
Wierzymy, że skierujemy Polskę ku pełnej realizacji konstytucyjnej zasady prawnej ochrony życia każdego człowieka, stosownie do skierowanych do Polaków słów Świętego Jana Pawła II - „Przykazanie NIE ZABIJAJ zawiera w sobie nie tylko zakaz. Ono wzywa nas do określonych postaw i zachowań pozytywnych”. Wierzymy, że w 1050-lecie Chrztu Polski oraz w 60-lecie Ślubów Jasnogórskich Polska uwolni się od polityki dyskryminacji dzieci w prenatalnym okresie ich rozwoju.
Wierzymy, za Świętym Janem Pawłem II, że można powstrzymać czyny o których encyklika Evengelium Vitae mówi, że „wśród wszystkich przestępstw przeciw życiu, jakie człowiek może popełnić, przerwanie ciąży ma cechy, które czynią z niego występek szczególnie poważny i godny potępienia”. Chcemy, by duma z ustanowienia nowych standardów ochrony życia i zdrowia dzieci, nowych standardów praw człowieka, była udziałem każdej Polki i każdego Polaka. Dlatego zapraszamy wszystkich do udziału w inicjatywie.
Tej wiosny wybierzemy życie i ocalimy tysiące istnień.