Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).

Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.

Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.

Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.

Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.

W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]

Przejdź do treści
PL | EN
Facebook Twitter Youtube

Cele w ramach Zrównoważonego Rozwoju ONZ

Data publikacji: 22.09.2016

I. Wstęp

Obecnie na forum ONZ w fazę końcową wchodzi debata nad przyjęciem tzw. Celów w ramach Zrównoważonego Rozwoju, które obowiązywać mają państwa członkowskie przez przyszłe 15 lat. Choć na pierwszy rzut oka zrównoważony rozwój przywodzi na myśl kwestie związane z ekologią i walką z problemami cywilizacyjnymi takimi jak ubóstwo, w rzeczywistości stanowią one dla działającego w strukturach ONZ feministycznego lobby pretekst do narzucenia państwom członkowskim kontrowersyjnych i niejednoznacznych postanowień.

 

II. Cele w Ramach Zrównoważonego Rozwoju

 

Cele w Ramach Zrównoważonego Rozwoju (SDG) mają być częścią agendy zastępującej od 2015 r. Milenijne Cele Rozwoju. Kluczowe znaczenie dla koncepcji zrównoważonego rozwoju w jej obecnym kształcie ma Konferencja Narodów Zjednoczonych na temat Zrównoważonego Rozwoju z 2012 r. (nazywana Konferencją Rio+20). W wieńczącym ją dokumencie „The Future We Want”1 zawarto nie tylko postanowienia natury organizacyjnej (dotyczące formy ustalanie celów), ale również ustanowiono zasady jakim powinny czynić zadość ustalone cele. Przede wszystkim zatem, powinny one być uniwersalne, globalne i dające się zrealizować w każdym Państwie-Stronie. Co za tym idzie, będą musiały być one skonstruowane w taki sposób, aby respektować specyfikę każdego państwa, jego uwarunkowania kulturowe i priorytety2Tak wypracowane cele rodzić będą po stronie każdego Państwa-Strony obowiązek ich pełnej implementacji i realizacji.

 

Na podstawie decyzji Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 22 stycznia 2013 r. (nr 67/555), działającego w oparciu o artykuł 248 dokumentu „The Future We Want” oraz o rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 27 lipca 2012 r. nr. 66/288, ustanowiona została Otwarta Grupa Robocza, której zadaniem było ustalenie katalogu Celów w ramach Zrównoważonego Rozowju. Grupa składała się z 30 podgrup złożonych z Państw-Stron. Polska stanowiła jedną podgrupę wraz z Republiką Rumunii. Ustanowienie Otwartej Grupy Roboczej miało czynić zadość postulowanemu przez dokument „The Future We Want” inkluzywnemu i przejrzystemu charakterowi prac nad ustaleniem SDG3.

 

W sumie, poczynając od marca 2013 r., odbyło się 13 sesji Otwartej Grupy Roboczej. 18 lipca 2014 r. zakończyło się ostatnie tego typu spotkanie, które zostało zwieńczone raportem końcowym z prac Grupy. Obecnie raport ten przekazany jest Przewodniczącemu Zgromadzenia Ogólnego oraz Sekretarzowi Generalnemu ONZ do dalszych prac.

 

W toku prac Otwartej Grupy Roboczej został ustalony wstępny katalog celów, dający się podzielić na dwa zasadnicze bloki tematyczne. Pierwszy z nich dotyczył tego, co z koncepcją zrównoważonego rozwoju kojarzy się najbardziej, czyli kwestii związanych z ochroną środowiska. Drugi natomiast odnosił się do zagadnień społecznych, w tym zdrowia oraz równouprawnienia płci (w rozumieniu gender). W tym kontekście, jednym z najbardziej kontrowersyjnych postulatów dyskutowanych na forum Grupy była kwestia zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz praw reprodukcyjnych, ostatecznie, pomimo licznych protestów, włączona w zakres wstępnego katalogu SDG.

 

III. Prawa reprodukcyjne i seksualne

 

Pojęcie praw reprodukcyjnych pojawiało się na forum ONZ od początków lat 70-tych, przede wszystkim w kontekście „prawa” do planowania potomstwa. Po raz pierwszy oficjalnie użyto określenia „prawa reprodukcyjne” podczas Międzynarodowej Konferencji dotyczącej Ludności i Rozwoju w Kairze (1994 r.)4. Już wówczas środowiska proaborcyjne starały się włączyć w zakres pojęciowy tego kontrowersyjnego terminu tzw. „prawo do aborcji”, co jednak, dzięki interwencji Stolicy Apostolskiej i kilku popierających ją państw zostało udaremnione.

 

Pojęcie praw reprodukcyjnych pojawiło się również przy okazji ustalania Milenijnych Celów Rozwoju i zostało włączone w zakres postulatu zapewnienia matkom odpowiednich świadczeń zdrowotnych. Zgodnie z Milenijnymi Celami Rozwoju, do 2015 r. śmiertelność okołoporodowa matek miała być zmniejszona o 75%, niestety, wedle najnowszych badań5 wskaźnik ten spadł jedynie o 22%. Zwrócenie uwagi na problem opieki okołoporodowej było jednak dużym sukcesem MDG i powinno być kontynuowane w SDG. Tymczasem, wyraźne jest znaczące przenoszenie akcentów z praw związanych z macierzyństwem na prawa reprodukcyjne w ogóle, przedstawiane jako pojęcie szersze. W parze z tą tendencją idzie przekonanie o istnieniu zjawiska tzw. „nieuświadomionej potrzeby” („unmet neeed”) korzystania z praw reprodukcyjnych, przede wszystkim z metod planowania rodziny, które to zjawisko ma mieć miejsce szczególnie w krajach Afrykańskich. Jednocześnie, pomija się zupełnie statystyki świadczące o tym, że aż 98% zamężnych kobiet ma w Afryce dostęp do nowoczesnych środków antykoncepcyjnych6. Fakt, że nie korzystają z tych środków, ma w rozumieniu struktur ONZ przesądzać o konieczności zwiększenia wydatków na zdrowie i prawa reprodukcyjne kosztem promowania zdrowia związanego z macierzyństwem.

 

Niemniej, dotychczas funkcjonujące pojęcie praw reprodukcyjnych uformowane na kanwie postanowień Konferencji w Kairze, nie włączało w swój zakres „prawa do aborcji”. Mimo to, toczące się obecnie na forum ONZ dyskusje po raz kolejny mają służyć zrewidowaniu tak wypracowanego stanowiska, choć tym razem – biorąc pod uwagę dotychczasowe porażki w tej materii – środowiska proaborcyjne dążą do wprowadzenia „prawa do aborcji” tylnymi drzwiami. W przyjętym 18 lipca 2014 r. dokumencie wieńczącym prace Otwartej Grupy Roboczej, pojęcie praw i zdrowia reprodukcyjnego pojawia się aż dwukrotnie – najpierw w ramach celu trzeciego dotyczącego zapewnienia zdrowego życia i promowania dobrobytu dla wszystkich w każdym wieku, następnie w kontekście celu piątego – osiągnięcia równości płci społeczno-kulturowej (gender equality) i wzmocnienia pozycji kobiet i dziewcząt7. Zgodnie z końcowym raportem, na państwa ma zatem zostać nałożony obowiązek zapewnienia swoim obywatelom w ramach opieki zdrowotnej powszechnego dostępu od usług z zakresu zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego. Oznaczać to ma w szczególności dostęp do nowoczesnych metod planowania rodziny, do odpowiedniej informacji oraz powszechnej edukacji seksualnej. W tym kontekście, dozwolona prawem aborcja rozumiana jest jako usługa medyczna i tym samym wchodzi w zakres zdrowia reprodukcyjnego. W toku dalszych prac nad dokumentem w pierwszej połowie 2015 r., powyższe postanowienia nie tylko nie zostały zmienione, ale także Agendy ONZ sformułowały wskaźniki jeszcze bardziej pogłębiające ich radykalny wydźwięk.

 

W praktyce oznacza to, że Państwa-Strony w celu implementacji SDG będą zobowiązane do spełnienia określonych warunków, dotyczących także dostępu do legalnej aborcji. Jednocześnie, państwa będą podlegały stałemu monitoringowi ze strony wyspecjalizowanych struktur ONZ w zakresie ich realizacji. Mechanizmy monitorowania prawidłowego wykonywania usług medycznych, w tym zabiegu przerywania ciąży, służyć będą ocenie ich dostępności i efektywności. Zgodnie ze wskaźnikami WHO z 20128, służyć mają temu odpowiednie szkolenia wykfalifikowanych do przerwania ciąży pracowników medycznych, utworzenie odpowiedniej liczby placówek czy wreszcie edukowanie obywateli na temat ich praw reprodukcyjnych. Wydany 29 lipca 2015 r. przez WHO dokument pt. „Health worker roles in providing safe abortion care and post-abortion contraception” idzie jeszcze dalej, postulując, by aborcja farmakologiczna na wczesnym etapie ciąży dostępna była dla wszystkich kobiet do przeprowadzenia w domu9 oraz by aborcja metodą próżniową (również na wczesnym etapie) przeprowadzana była nie przez ginekologów, ale również lekarzy rodzinnych, położne, pielęgniarki czy lekarzy zajmujących się „medycyną alternatywną”10.W konsekwencji, systematyczne upowszechnianie aborcji zmierza do stworzenia wrażenia, że dozwolona aborcja jest prawem, nie wyjątkiem od reguły, a państwo powinno ułatwiać do niej dostęp.

 

Niedookreślony charakter pojęcia zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz wprowadzenie „praw reprodukcyjnych” jako praw kobiet sprawiają, że przyjęcie SDG w proponowanej przez raport Otwartej Grupy roboczej formie jest szczególnie niebezpieczne dla państw, w których co do zasady aborcja jest zakazana, a ustawowe przesłanki ciąży mają charakter wyjątku. Istotne wątpliwości budzi również forma przyjęcia przedmiotowego raportu – na pierwszym etapie jego tworzenia nie został on bowiem zaakceptowany przez wszystkie państwa biorące udział w sesjach Otwartej Grupy Roboczej. Wiele z nich jasno sprzeciwiało się zamieszczeniu w SDG praw reprodukcyjnych oraz zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego. Co więcej, 20 państw, w tym Stolica Apostolska i grupa państw arabskich, sprzeciwiających się włączeniu tych kontrowersyjnych pojęć do SDG, nie miało możliwości wyrażenia swojego stanowiska w tym zakresie. Raport został przyjęty przez aklamację, bez uwzględnienia głosu państw co do tak istotnej kwestii, co godzi w postulowane w Rio+20 zasady uniwersalności SDG – próżno mówić w takiej sytuacji o zachowaniu poszanowania dla specyfiki i priorytetów państw-stron.

 

IV. Pozostałe kontrowersyjne postulaty w projekcie SDG

 

Jak zostało to już zasygnalizowane, postulat powszechnego dostępu do praw reprodukcyjnych i seksualnych wiąże się również z uzyskaniem edukacji i informacji na ich temat. Jednocześnie, w projekcie SDG jest wyrażonych explicite odniesień do edukacji seksualnej. Tymczasem, działające w ramach ONZ agendy takie jak UNFPA czy UNWOMEN w sformułowanych przez nie wskaźnikach dotyczących realizacji celu 4.7 (postulującego by do 2030 r. wszyscy pozyskali wiedzę z zakresu m. in. praw człowieka, równości genderowej oraz różnorodności kulturowej.) proponują by niekontrowersyjne wezwania do mierzenia udziału procentowego 15-letnich uczniów posiadających wiedzę z zakresu nauk o środowisku i geologii i zastąpienie go analizą odsetka szkół, które zapewniły swoim uczniom edukację nt. HIV oraz edukację seksualną. Innym wskaźnikiem zaproponowanym przez UNESCO jest postulat kontroli odsetka 13-letnich uczniów szkół popierających wartości takie jak równość czy zaufanie. Propozycja ta nie została w żaden sposób doprecyzowana, co nakazuje oczekiwać, że będzie wykorzystywana do promowania ideologii gender i celów ruchu politycznego LGBTQ. Przedmiotowe ustalenia znajdują potwierdzenie w kontekście Wspólnego oświadczenia Otwartej Grupy Roboczej SDG11, zgodnie z którym w obszarze edukacji należy dążyć do „powszechnego dostępu do kompleksowej edukacji seksualnej dla młodych ludzi w i poza szkołą, stosownie do ich poziomu rozwoju”. Podkreślić należy, że promowana w ONZ wizja edukacji seksualnej propaguje redukcjonistyczną wizję płciowości. Akcentuje zachęcenie dzieci i młodzieży do eksperymentów w sferze płciowości, podkreśla doniosłość seksualnego zaspokojenia i przyjemności, a ponadto z reguły kładzie szczególny nacisk na kwestię dostępu do antykoncepcji i aborcji. W kontekście powyższych ustaleń niepokój budzi stanowisko Biura Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka w zakresie nastolatków i SRHR, zgodnie z którym „wymóg uzyskania zgody osoby trzeciej w zakresie dostępu do pewnych usług jest sprzeczny z prawami człowieka”12. Działania, oraz dokumenty agend ONZ (m.in. Komitetu Praw Dziecka) nakazują oczekiwać, że wśród wspomnianych „pewnych usług” będzie wymieniana w szczególności aborcja.


Istotne wątpliwości wiążą się również z umieszczonym w celu 10.2 niedookreślonym pojęciem „other status” jako otwartego kryterium w kontekście zwalczania nierówności. Problematyczny charakter tego sformułowania wynika stąd, że w licznych dokumentach ONZ wykorzystywany jest do promowania roszczeń środowisk LGBTQ jako rzekomo przysługujących im „praw”. Przykładowo, Komitet monitorujący wykonywanie Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych pod pojęciem “other status” rozumie „orientację seksualną” i „tożsamość genderową” (gender identity)13.


Co więcej, Stany Zjednoczone i Unia Europejska podczas mających miejsce 28-31 lipca obrad postulowały włączenie w tekst dokumentu zapisu o istnieniu „różnych form rodziny” (various forms of the family). Sformułowanie to służy zakwestionowaniu tożsamości rodziny jako opierającej się na małżeństwie kobiety i mężczyzny. Budzi ono również wątpliwości w kontekście przyjętej 3 lipca 2014 r. przez Radę Praw Człowieka ONZ Rezolucji o Ochronie Rodziny (A/HRC/29/L.25), w której potwierdza się naturalną tożsamość tej podstawowej komórki życia społecznego unikając sformułowań, które usiłują narzucić aktywiści lobby LGBT, mówiący o „różnych formach rodzin”. Rezolucja ta może służyć jako silny argument broniący naturalnego rozumienia pojęcia „rodzina”, właściwego dla Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka ONZ, która uznaje ją za „naturalną i podstawową komórką społeczeństwa i ma prawo do ochrony ze strony społeczeństwa i Państwa” (art. 16 ust. 3).

 

V. Stanowisko Polski podczas obrad Otwartej Grupy Roboczej

 

Polska do tej pory stanowczo sprzeciwiała się próbom narzucenia przez międzynarodowe gremia rozumienia aborcji jako prawa podmiotowego kobiety. Zgodnie z zastrzeżeniem wystosowanym przez Polskę w związku z ratyfikacją Konwencji o Prawach Osób Niepełnosprawnych, Polska nie zgadza się na uznanie aborcji za prawo i pozostawia sobie swobodę decyzji odnośnie do ustalenia warunków przerywania ciąży14Wypracowane w tym zakresie krajowe rozwiązania ustawowe afirmujące ochronę ludzkiego życia od poczęcia15 oraz orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego16 jasno wskazują, że aborcja nie jest w Polsce uważana za prawo podmiotowe, a aborcja na życzenie jest nielegalna. Co więcej, zgodnie z Uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 kwietnia 2003 r. w sprawie suwerenności polskiego prawodawstwa w dziedzinie moralności i kultury (Monitor Polski 2003, poz. 290), polskie prawodawstwo w zakresie moralnego ładu, życia społecznego, godności rodziny, małżeństwa i wychowania oraz ochrony życia nie podlega żadnym ograniczeniom w drodze regulacji międzynarodowych17.

 

W świetle powyższego zdziwienie budzić musi postawa reprezentantów Polski na sesjach Otwartej Grupy Roboczej ONZ. Kwestia praw reprodukcyjnych i seksualnych poruszona została podczas 10 sesji (w dniach 31 marca – 4 kwietnia). Wówczas, jak wskazuje oficjalny dokument, Delegacja Polski przemawiając w swoim imieniu zwróciła uwagę na niedookreśloność terminu SRHR i kontrowersje z nim związane, postulując by pojęcie to interpretowane było zgodnie z postanowieniami dokumentu wieńczącego Konferencję ludnościową w Kairze (1994 r.). W dokumencie tym nie pojawiła się wzmianka o wyrażeniu gotowości przez delegację Polski do negocjacji w tym zakresie. Dowodem na powyższe jest jednak nagranie z w. w. obrad, dostępne na oficjalnych stronach ONZ (1:36:00). Otwartość polskich delegatów na dyskusję w tym zakresie budzi istotne zastrzeżenia - z wypowiedzi przedstawicieli wielu państw jasno było można bowiem wywnioskować, że przebiegające narady szły w kierunku uznania aborcji za prawo reprodukcyjne (np. wspólna wypowiedź Irlandii, Danii i Norwegii).


Na 11-stym spotkaniu OWG, które miało miejsce w dniach 5-9 maja 2014 r., polska delegacja nie wyrażała już chęci dyskusji nad terminem SRHR, wskazując, iż pojęcie to należy interpretować w zgodzie z postanowieniami Konferencji Kairskiej. Ostatecznie, pomimo faktu, iż zastrzeżenia nakazującego odwołanie się do tekstu postanowień wieńczących konferencję Kairską nie włączono do treści dokumentu, Polska poparła kontrowersyjny projekt SDG. Podczas powyższych spotkań dyskutowane również były kwestie dotyczące polityki równouprawnienia rodzajów płci społeczno- kulturowej. Delegacja Polski nie wskazywała żadnych zastrzeżeń co do projektowanych celów odnoszących się do tego zagadnienia.

 

Jednocześnie, Polska delegacja całkowicie zignorowała głos społeczeństwa wyrażony w ponad 40 tysiącach listów wysłanych do Ministerstwa Spraw Zagranicznych, w których postulowano zastąpienie niejednoznacznego pojęcia „praw reprodukcyjnych” terminem „prawa do opieki okołoporodowej”. Tym samym, kolejny postulat Konferencji Rio+20 dotyczący otwartego i inkluzywnego charakteru obrad Grupy nie został spełniony.

 

VI. Ostatni etap obrad – konsultacje międzyrządowe 28-31 lipca 2015 r.

 

Podczas międzyrządowych konsultacji dotyczących projektu SDG, Polska reprezentowana była przez Unię Europejską. Już na wstępie należy zaznaczyć, że wysuwane przez UE podczas przedmiotowych obrad propozycje dalece wykraczały poza przyznane jej prawem traktatowym kompetencje i stanowiły w praktyce ukłon w stronę działających w jej strukturach organizacji promujących feministyczną ideologię w jej najbardziej radykalnym wydaniu.

 

Dnia 26 maja 2015 r. podczas spotkania Rady do spraw Zagranicznych Unii Europejskiej, przyjęte zostały Konkluzje Rady Unii Europejskiej odnoszące się do problematyki płci społeczno-kulturowej w kontekście rozwoju18. Stanowisko to zostało uchwalone na potrzeby toczących się obecnie na forum ONZ obrad dotyczących Agendy post-2015 i wchodzących w jej skład Celów w ramach Zrównoważonego Rozwoju.

 

Omawiany dokument postuluje by równouprawnienie gender było nie tylko osobnym celem, ale także by perspektywa genderowa integrowana była do wszystkich SDG (pkt 4)19. W przyjętym przez UE dokumencie brak jest doprecyzowania pojęcia gender. Choć pojawia się ono obok wezwań do przestrzegania praw kobiet i dziewcząt oraz umacniania ich pozycji, traktowane jest ono jako osobna kategoria, bez wyjaśnienia tego czy odnosi się do kobiet i mężczyzn. Należy podkreślić, że w tekście dokumentu pojawia się również odniesienie do płci (sex)20, co zgodnie z zasadami wykładni, nakazuje rozumieć pojęcia gender i płci (sex) jako różne. Co więcej, w punkcie 7. omawianego dokumentu21, Rada stwierdziła konieczność zapewnienia spójności polityk Unii Europejskiej dotyczących przestrzegania praw kobiet i dziewcząt oraz grup LGBTI.

 

Poza uchwaleniem wyżej omówionego stanowiska, podczas trwających w dniach 28-31 obrad międzyrządowych dotyczących SDG na forum ONZ Unia Europejska forsowała przyjęcie mających na celu usunięcie odniesień podkreślających rolę rodziny lub zastąpienie ich sformułowaniem o „roli różnych form rodziny”. W wyniku tych działań z projektu SDG usunięto jakiekolwiek odesłania do rodziny. Co więcej, domagała się ona również umieszczenia odwołania do SRHR w preambule dokumentu zawierającego SDG22.

 

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 168 TFUE23 Unia Europejska nie ma kompetencji do formułowania i realizowania polityki z zakresu zdrowia publicznego, do którego wlicza się zdrowie reprodukcyjne i seksualne i związane z nim prawa. Działania Unii w tej dziedzinie powinny być prowadzone w poszanowaniu obowiązków państw członkowskich w określaniu ich polityki zdrowotnej, organizacji i świadczeniu usług zdrowotnych i opieki medycznej. Przedmiotowe stanowisko znajduje swój wyraz w przyjętym w tym roku raporcie M. Tarabella, zgodnie z którym konieczne jest poszanowanie przez Unię Europejską wyłącznej kompetencji państw członkowskich w zakresie formułowania i realizowania polityki dotyczącej zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz wiążących się z nim praw. Również Komisja Europejska stwierdziła explicite, że „Unia Europejska nie ma kompetencji w przedmiocie polityki aborcyjnej i nie może ingerować w tym zakresie w rozwiązania państw członkowskich” (E-006285/14, E-007476/14).

 

VII. Zakończenie

 

Biorąc pod uwagę to, jak do tej pory funkcjonowały struktury monitorujące ONZ, niejednokrotnie przypisujące sobie prawo do „twórczego” interpretowania traktatowych regulacji (np. Komitet Praw Człowieka wymuszający aborcję w Irlandii czy Komitet Praw Dziecka ONZ próbujący narzucić państwom-stronom szerszy dostęp do aborcji dla nastolatków), Polska powinna, tak jak inne państwa optować na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ za całkowitym wyłączeniem praw reprodukcyjnych, edukacji seksualnej czy innych kontrowersyjnych sformułowań z Celów w ramach Zrównoważonego Rozwoju na lata 2015-2030.

Autor: Karolina Dobrowolska

1. „The Future We Want” – outcome document adopted at Rio+20, http://www.uncsd2012.org/content/documents/727The%20Future%20We%20Want%2019%20June%201230pm.pdf.
2. Ibidem, pkt. 76.
3. Ibidem, pkt. 248.
4. Zob. więcej: Programme of Action adopted on International Conference on Population and Development, Cairo  5-13 September 1994, 45 - 71, http://www.unfpa.org/sites/default/files/event-pdf/PoA_en.pdf , dostęp 20 września 2015 r.
5. Zob. https://c-fam.org/briefing_paper/the-unfinished-business-of-mdg-5-on-maternal-health-and-the-post-2015-development-agenda/ , dostęp: marzec 2015. 
6. Zob. https://c-fam.org/turtle_bay/unmet-need-2-0-not-about-access-after-all/ , dostęp: marzec 2015.
7. Open Working Group proposal for Sustainable Development Goals, 2014, p. 9 and 11; dostęp: https://docs.google.com/gview?url=http://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/1579SDGs%20Proposal.pdf&embedded=true. 
8. World Health Organization, Department of Reproductive Health and Research, Safe abortion: technical and policy guidance for health systems, 2012, p. 74-78; dostęp: http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/70914/1/9789241548434_eng.pdf?ua=1.
9. World Health Organization, Department of Reproductive Health and Research, Health worker roles in providing safe abortion care and post-abortion contraception, 2015 , http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/70914/1/9789241548434_eng.pdf?ua=1. 
10. Ibidem, s. 6, 34.
11. Joint Statement to the Open Working Group on the Sustainable Development Goals, 13 sesja,14-18 lipca 2014 r., Nowy Jork, dostęp 20 sierpnia 2015 r. pod adresem: http://iglhrc.org/content/joint-statement-open-working-group-sustainable-development-goals-sdgs.
12. Office of The High Commissioner For Human Rights: Information Series on Sexual and Reproductive Health and Rights – Adolescents, dostęp 20 sierpnia 2015 r. pod adresem: http://www.ohchr.org/Documents/Issues/Women/WRGS/SexualHealth/INFO_Adolescents_WEB.pdf.
13. Komitet Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych ONZ, 42 sesja, Genewa, 4-22 maja 2009 r., Agenda item 3. General comment No. 20:„Non-discrimination in economic, social and cultural rights (art. 2, para. 2, of the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights)”, sygn.. U.N. Doc. E/C.12/GC/20 (2009).
14. W zastrzeżeniu wystosowanym przez Polskę do Konwencji ONZ o Ochronie Osób Niepełnosprawnych, Rzeczpospolita jednoznacznie sprzeciwiła się traktowaniu art. 23 par 1 (b) praz 25 (a) jako podstaw do rozszerzania dostępu do procedury aborcyjnej.
15. Por. Ustawa z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz.U. 1993 nr 17 poz. 78).
16. Zob. wyrok TK z 28.05.1997r., sygn. K 26/96.
17. 
18. Council Conclusions on Gender in Development, 9242/15, Bruksela, 26 maja 2015, dostęp: 18.08.2015 .
19. Ibidem, s. 3.
20. Ibidem, s. 9. 
21. Ibidem, s. 4. 
22. Post-2015 intergovernmental negotiations EU Statement on the draft version of the outcome document of 30 July 2015 , https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/16591eu10.pdf , s. 5, dostęp 18.08.2015.
 

Edukacja

Na co zezwala i czego zakazuje nauczycielom nowe rozporządzenie dotyczące prac domowych

Pierwszego kwietnia wejdą w życie regulacje przewidujące ograniczenia dla nauczycieli w szkołach podstawowych. Dotyczą one możliwości zadawania i oceniania prac domowych. W klasach I-III zabronione będzie zadawanie uczniom pisemnych i praktyczno-technicznych prac domowych z wyjątkiem ćwiczeń usprawniających motorykę małą, czyli np. umiejętność pisania. W klasach IV-VIII pisemne i praktyczno-techniczne prace domowe będą mogły być proponowane do wykonania przez nauczyciela, ale nie będą one obowiązkowe dla ucznia i nie będą podlegały ocenie.

Czytaj Więcej

Wolność religii w szkole

Prawo ucznia do udziału w rekolekcjach. Analiza zarzutów stawianych dyrektorom szkół przez niektóre organizacje pozarządowe

Główne tezy

· Rekolekcje mogą być organizowane na terenie szkoły.

· Każdy uczeń, który tego chce może uczestniczyć w rekolekcjach. Fakt uczęszczania bądź nieuczęszczania na lekcje religii nie ma znaczenia.

· Niepowiadomienie dyrektora szkoły z miesięcznym wyprzedzeniem o terminie rekolekcji nie uniemożliwia ich organizacji.

Czytaj Więcej

Ochrona życia

Zagrożenie zdrowia psychicznego kobiety ciężarnej jako przesłanka legalizująca aborcję

· Od czasu wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku uznającego niezgodność z Konstytucją aborcji eugenicznej, podejmowane są próby rozszerzającej interpretacji przesłanki zagrożenia zdrowia kobiety. Miałaby ona uzasadniać poszerzenie dostępu do aborcji w Polsce.

Czytaj Więcej

Ochrona życia

Analiza projektu Paktu ONZ na rzecz Prawa do Rozwoju

· W Grupie Roboczej Rady Praw Człowieka ONZ trwają prace nad projektem nowego traktatu międzynarodowego - Paktu na rzecz Prawa do Rozwoju.

Czytaj Więcej