Komentarze

Trwa prowadzona przez Komitet Inicjatywy Ustawodawczej „W obronie chrześcijan” zbiórka podpisów pod projektem ustawy nowelizującej Kodeks karny. Projekt zakłada m.in. zmianę w art. 195 Kodeksu karnego, który penalizuje złośliwe przeszkadzanie publicznemu wykonywaniu aktów religijnych. W ocenie Instytutu Ordo Iuris, problem podnoszony przez projektodawców faktycznie istnieje. Liczne sprawy, w których Instytut reprezentował pokrzywdzonych, kończyły się umorzeniem z powodu braku stwierdzenia złośliwego charakteru działania sprawcy. Wprowadzenie proponowanych zmian wiązałoby się ze zmianą linii orzeczniczej sądów. Musiałyby one, w obliczu działań nakierowanych na zakłócanie, wyszydzanie czy okazywanie otwartej wrogości wobec publicznego wykonywania aktów religijnych, przeprowadzić obiektywny osąd dokonanego naruszenia oraz skazać sprawcę w zależności od stwierdzenia winy umyślnej sprawcy, a nie znamienia złośliwości działania.

Obywatelska inicjatywa ustawodawcza – założenia projektu

24 czerwca Solidarna Polska ogłosiła na konferencji prasowej utworzenie Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej „W obronie chrześcijan”. Celem Komitetu jest wniesienie do laski marszałkowskiej projektu ustawy zmieniającej Kodeks karny. Projekt aktu prawnego, oprócz wprowadzenia art. 27a k.k. (wyłączenie odpowiedzialności karnej dla osób korzystających z wolności słowa i wolności przekonań), art. 196 k.k. (obraza uczuć religijnych), zakłada modyfikację ustawy karnej w art. 195, który usprawniałby praktykę stosowania przepisu penalizującego przeszkadzanie publicznemu wykonywaniu aktów religijnych kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej.

Postulat wprowadzenia powyższej regulacji projektodawca uzasadnia koniecznością zapewnienia ochrony wolności wykonywania aktów religijnych. Narastające na sile negatywne zjawiska społeczno-kulturowe, przejawiające się m. in. w publicznych i niejednokrotnie bardzo wulgarnych atakach na osoby wierzące i sprawujące kult religijny, profanowaniu świątyń i przedmiotów kultu religijnego, związane są również z deficytem prawnokarnej ochrony w zakresie wolności sumienia i religii, co prowadzi do wniosku, że przysługujące w tym zakresie konstytucyjne gwarancje, nie są przez państwo dostatecznie realizowane.

Skuteczniejsza ochrona prawnokarna osób pokrzywdzonych

Projekt zakłada konieczność usunięcia „złośliwego” znamienia charakteru działania sprawcy, które ogranicza karalność do działania sprawcy z zamiarem bezpośrednim kierunkowym. Znamię „złośliwości” we współczesnych stosunkach społecznych straciło swój pierwotny charakter, gdyż poziom polaryzacji społeczeństwa jest niewątpliwie dużo wyższy niż jeszcze 10-20 lat temu, czego efektem jest m.in. większa skala nienawiści wobec osób odbywających praktyki religijne. Sprawcy naruszeń coraz częściej dopuszczają się ich ze względu na wrogość jawnie okazywaną wobec osób wierzących lub deklarują określoną przynależność ideologiczną, której wartości, w ich przekonaniu, mogą uzasadniać naruszanie przez nich prawa innych osób do wyznawania i uzewnętrzniania religii. Na gruncie dotychczasowego orzecznictwa, takie zachowania nie są traktowane jako „złośliwe”.

Z praktyki procesowej Instytutu Ordo Iuris wynika, że nawet w przypadkach ewidentnego przejawiania wrogości wobec osób wierzących i obiektywnego bezspornego naruszenia normy z art. 195 k.k., sprawy były bądź umarzane bądź kwalifikowane jako wykroczenie z art. 51 Kodeksu wykroczeń (zakłócenie porządku publicznego). W świetle gwarancji wyznaczonych przez ustrojodawcę (art. 25 ust. 2 i art. 53 ust. 2 Konstytucji RP), publiczne sprawowanie aktów religijnych stanowi samoistny przedmiot ochrony, a motywacja i przekonania wewnętrzne sprawcy nie powinny mieć znaczenia dla samego bytu przestępstwa, lecz dla właściwego wymiaru kary.

Ocena proponowanych zmian

Kierunek oraz zakres proponowanych zmian należy niewątpliwie ocenić pozytywnie. Zapewnienie, wspomnianych wyżej, gwarantowanych wolności konstytucyjnych wymaga zapewnienia szerszej ochrony prawnokarnej. Kreacja efektywnej ochrony prawnokarnej przed naruszeniami wolności sumienia lub wyznania wymaga szerszego ukształtowania strony podmiotowej czynów zabronionych z art. 195 k.k., ponieważ sprawcy działają również w wyniku innych niż złośliwość motywacji. W obecnym stanie prawnym, nawet pomimo nagannego charakteru odmiennych motywacji sprawcy nie ponoszą odpowiedzialności karnej. Bezapelacyjnie ten fakt stoi w sprzeczności z przysługującemu każdemu człowiekowi w Polsce konstytucyjnemu prawu do nieskrępowanego uzewnętrzniania własnych przekonań religijnych.

W ocenie Instytutu należy zatem objąć karalnością każde umyślne działanie sprawcy w zakresie tej normy prawnej, co niniejszy projekt zakłada. Ponadto, analizując postulowane brzmienie art. 195 k.k. pod kątem zasad poprawnej legislacji spełnia zasady przejrzystości, precyzyjności oraz czytelności. W związku z czym, w ocenie prawników Instytutu, przedstawiona propozycja nowelizacji art. 195 k.k. jest pożądana z powodu wartości merytorycznych oraz poprawnej konstrukcji przepisu pod kątem legislacyjnym.

Paweł Tempczyk - analityk Centrum Analiz Legislacyjnych Ordo Iuris

24 czerwca w Stanach Zjednoczonych nastąpił historyczny zwrot ku obronie życia. Po prawie 49 latach amerykański Sąd Najwyższy odrzucił konstytucyjne „prawo do aborcji” i przywrócił władzom stanowym możliwość ochrony życia nienarodzonych dzieci. Reakcja była natychmiastowa. Już w ponad dwudziestu stanach weszły w życie przepisy zakazujące aborcji – także w zakresie szerszym niż w Polsce. Zamykane są kolejne kliniki aborcyjne. Prezydent Joe Biden przyznał, że nie ma prawnych środków, by przełamać wyrok Sądu Najwyższego.

To, co dzieje się w USA ma bezpośrednie przełożenie na cały zachodni świat. Osamotniona często Polska zyskuje potężnych sojuszników. Nasza Ojczyzna, która dzięki zdecydowanej postawie Jana Pawła II oraz wytężonej pracy przyjaciół życia od 30 lat wzmacnia ochronę dzieci nienarodzonych, przedstawiana jest dzisiaj w prasie amerykańskiej (zarówno konserwatywnej jak i lewicowej) jako wzór dla republikańskich stanów. Nie możemy tego zaprzepaścić.

Przed nami decydujące starcie ze zwolennikami bezkarnego zabijania nienarodzonych. Podobnie jak w USA, polscy aktywiści aborcyjni ogromnym nakładem środków budują sieć dystrybucji preparatów farmakologicznej aborcji. Coraz śmielej afiszują się przy tym ze swoją działalnością, drwiąc z prawa i promując aborcję jako „styl życia”. Uderzają także w wolność słowa obrońców życia i w wolność sumienia lekarzy oraz farmaceutów. Na każdym polu muszą napotkać nasz opór.

Nie ulega wątpliwości, że aby uratować setki dzieci musimy pilnować przestrzegania obowiązującego prawa. To oznacza przede wszystkim skuteczne karanie aborcyjnych aktywistów, nielegalnie dostarczających środki wczesnoporonne oraz organizujących nielegalną „turystykę aborcyjną”. Dziś odbyła się rozprawa w precedensowym postępowaniu przeciw Justynie W. z „Aborcyjnego Dream Teamu”. Wbrew obrońcom aktywistki zostaliśmy dopuszczeni do udziału w postępowaniu, w którym oskarżono ją o przestępstwo pomocnictwa w przerywaniu ciąży.

Jednak bezprawna promocja nielegalnej aborcji odbywa się także z mównicy sejmowej. W najbliższych dniach złożymy zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przeciw Natalii Broniarczyk z „Aborcji Bez Granic”, która z sejmowej mównicy chwaliła się pomocnictwem w kilkudziesięciu tysiącach aborcji i przekazywała instrukcję zabijania dzieci. Podobne zawiadomienie złożyliśmy niedawno przeciw poseł Katarzynie Kotuli z Lewicy, która na Twitterze instruowała, jak przeprowadzać aborcję farmakologiczną.

Nasze działania przynoszą efekty. W ostatnich miesiącach odnieśliśmy dwa precedensowe zwycięstwa przed Sądem Najwyższym, który w dwóch wyrokach – z października 2021 i z czerwca 2022 – potwierdził, że działacze pro-life mają prawo do organizacji pikiet i eksponowania w przestrzeni publicznej banerów ukazujących okrucieństwa aborcji. W przeciwieństwie do Niemców, Francuzów czy Kanadyjczyków, polscy obrońcy życia cieszą się zatem prawdziwą wolnością słowa. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie wsparcie naszych Darczyńców i zaangażowanie prawników, które pozwoliły na systematyczne wypracowanie jednolitej linii obrony w blisko 200 sprawach obrońców życia w ostatnich latach.

Wyroki polskich sądów nie podobają się jednak aborcyjnym aktywistom. Pod ich wpływem starosta pruszkowski złożył wniosek o delegalizację Fundacji Pro – Prawo do życia. I na tym polu antywolnościowe działania aborcjonistów napotkały na opór prawników Ordo Iuris.

Dostępność preparatów aborcyjnych zależna jest także od lekarzy i farmaceutów. W wielu postępowaniach bronimy tych, którzy odmawiają udziału w zabiciu nienarodzonego dziecka. Kilka dni temu Naczelny Sąd Aptekarski uchylił, na razie z przyczyn proceduralnych, naganę w sprawie reprezentowanej przez nas farmaceutki. Dostrzegamy potrzebę systemowej regulacji wolności sumienia. Dlatego opracowujemy projekt ustawy wprowadzającej regulacje dotyczące klauzuli sumienia, wdrażające najszersze gwarancje, odpowiednio do przełomowego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z października 2015 roku.

Tylko od naszego zaangażowania zależy, czy w najbliższych latach szacunek dla życia skutecznie umocni się w kulturze prawnej naszego Narodu. Już za kilkanaście lat możemy doczekać się pokolenia wolnego od aborcji, ludzi wychowanych w świecie, który zabijanie nienarodzonych uznaje za bestialstwo z przeszłości, zbrodnię podobną do niewolnictwa lub rasowej segregacji. To byłby ogromy krok w stronę przywrócenia ładu prawnego i szacunku dla naturalnej wartości życia.

Adw. Jerzy Kwaśniewski – prezes Ordo Iuris

 

Ostatnie ponad dwa lata to czas dyskusji na temat zasadności i zgodności z prawem regulacji wprowadzanych w związku epidemią COVID-19. Światowa Organizacja Zdrowia 11 marca 2020 roku oficjalnie uznała szerzenie się tej choroby za pandemię. Już dwa dni później w Polsce wprowadzono stan zagrożenia epidemicznego a tydzień później stan epidemii, który trwał nieprzerwanie do 16 maja 2022 roku. W przygotowywanej monografii naukowej, Instytut Ordo Iuris, wraz z szerokim gronem ekspertów, ocenia wprowadzone w tym czasie obostrzenia z punktu widzenia prawnego, medycznego i ekonomicznego.

WESPRZYJ WYDANIE MONOGRAFII - LINK

Reakcja społeczeństwa na reakcję władz publicznych

Choć konstytucyjny obowiązek zwalczania chorób epidemicznych wymuszał na rządzących podjęcie natychmiastowych działań, to jednak żadne okoliczności nie uzasadniają tworzenia prawa naruszającego konstytucyjnie gwarantowane wolności i prawa człowieka. Władze publiczne powinny chronić zdrowie publiczne w sposób legalny, bowiem dobre intencje czy siła wyższa w postaci zarazy nie uchylają postanowień Konstytucji. Działania wykraczające poza jej ramy mogą okazać się przeciwskuteczne. Już na początku stanu epidemii w Polsce ostrzegaliśmy, że brak poszanowania prawa w działaniach władz podważy zaufanie jednostek do państwa i do prawa, a negatywne konsekwencje dotkną także obszar zwalczania COVID-19. Niestety tak właśnie się stało, a negatywne skutki związane z utrata zaufania do władz będą się zapewne utrzymywać długoterminowo.

Reakcja Ordo Iuris

Instytut Ordo Iuris nigdy nie zajmował stanowiska w sprawie szczepień ani w sprawie zasadności wprowadzanych restrykcji. Wskazywał jednak na potrzebę prawniczej analizy czy obostrzenia są skuteczne, niezbędne i proporcjonalne, a zatem czy wprowadzane regulacje są zgodne z Konstytucją. Do właściwej oceny stanowionego prawa konieczne okazało się bazowanie na ustaleniach naukowych specjalistów z innych dziedzin: ekonomistów, medyków, pedagogów, socjologów etc.

Jedną z form odpowiedzi Instytutu Ordo Iuris na potencjalny kryzys konstytucyjny stało się przygotowanie monografii naukowej. W tworzenie części prawnej zaangażowali się głównie eksperci Ordo Iuris. Zaprezentowano w niej rozważania o konstytucyjnych warunkach wprowadzania ograniczeń praw i wolności jednostek – zarówno w zwyczajnym trybie jak i w związku z ogłoszeniem któregoś ze stanów nadzwyczajnych. Prezes Instytutu Ordo Iuris mec. Jerzy Kwaśniewski przedstawia rozważania dotyczące tego, czy pandemia COVID-19 została wykorzystana do urzeczywistnienia idei rządu światowego i transnarodowego zarządzania. W kolejnych rozdziałach autorzy analizują restrykcje związane z COVID-19, wprowadzone w szeregu państw europejskich, w tym w Polsce, a także prawne aspekty wprowadzenia tzw. paszportów covidowych.

W medycznej części monografii, poruszono takie zagadnienia jak definicja pandemii, skuteczność interwencji niefarmaceutycznych w zwalczaniu COVID-19 (w tym obowiązku używania masek ochronnych), wpływ izolacji związanej z pandemią COVID-19 na zdrowie psychiczne człowieka, czy wreszcie skuteczność, bezpieczeństwo i etyka procesu produkcji szczepień ochronnych przeciwko COVID-19. W trzeciej części – ekonomicznej, oszacowano, czy to polityka ZeroCovid, czy polityka mniejszych restrykcji byłaby bardziej opłacalna dla polskiej gospodarki. Ukazano w tej części także konsekwencje pandemii COVID-19 dla finansów publicznych i prawa finansowego w Polsce oraz dane obrazujące implikacje polityki polskiego rządu prowadzonej w reakcji na COVID-19 w świetle makro- i mikroekonomii. Na przykładzie branży gastronomicznej, zwizualizowano także policzalną różnicę między polityką restrykcji prowadzoną w Polsce i w Anglii.

Rzetelne badania naukowe są konieczne

Naukowe podejście do problemu pozwala odnaleźć skuteczne rozwiązania dużo łatwiej niż opieranie się na własnych doświadczeniach czy uproszczonych faktach medialnych. Tylko takie nastawienie wobec problematyki ograniczeń praw i wolności wprowadzonych w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 ocali debatę publiczną przed nadmierną polaryzacją, plemiennymi waśniami i dominacją emocji nad argumentami.

Zarówno w wypadku epidemii COVID-19, jak i w kolejnych, podobnych zagrożeniach dla zdrowia publicznego, przygotowanie planu działań przeciwepidemicznych powinno opierać się na badaniach naukowych. Wydanie omawianej monografii wpisuje się w merytoryczną debatę publiczną, wyznaczając drogę środka: powrotu do normalności. Droga ta pod względem prawnym zapewni poszanowanie praw i wolności każdego obywatela, a w aspekcie zdrowotnym pozwoli na ochronę zdrowia publicznego niezależnie od rodzaju schorzenia i adekwatnie do rzeczywistego niebezpieczeństwa, jakie stwarza swym stanem zdrowia jednostka dla społeczeństwa.

Dowiedz się więcej

Przygotowanie około siedmiuset stronicowej monografii to koszt przeszło 20 tys. złotych. Nie mam jednak wątpliwości, że waga opisywanych w niej problemów i postulowanych rozwiązań na przyszłość jest daleko cenniejsza dla całego społeczeństwa i dla poszczególnych jednostek.

Zapraszamy do włączenia się w prace nad monografią poprzez finansowe wsparcie jej wydania. Tylko dzięki zaangażowaniu Darczyńców wydanie tej niezwykle ważnej książki i oddziaływanie na zmianę prawa w Polsce i na arenie międzynarodowej będzie możliwe. Wsparcie można przekazać klikając w poniższy link. Zgodnie z zasadami opisanymi pod linkiem, Donatorzy monografii, którzy przekażą wsparcie do 20 lipca włącznie, otrzymają darmowe egzemplarze monografii.

https://twojazbiorka.pl/zbiorki/45/prawa-i-wolnosci-obywatelskie-a-covid-19-niezalezna-monografia-naukowa

Łukasz Bernaciński – członek Zarządu Ordo Iuris

Trwa proces Justyny Wydrzyńskiej – aktywistki oskarżonej o pomocnictwo w aborcji. Na początku kwietnia 2022 r., przed pierwszą rozprawą kilka przedstawicielek Organizacji Narodów Zjednoczonych wystosowało do polskich władz pismo, w którym bronią działaczki i wyrażają aprobatę dla jej nielegalnej działalności. Krótko przed kolejną rozprawą, portal oko.press przypomniał opinii publicznej ten skandaliczny i pozbawiony meritum tekst. Z pisma przedstawicielek ONZ wynika jawne poparcie dla działalności oskarżonej aktywistki aborcyjnej, jak również dla ideologicznych postulatów, sprzecznych z obowiązującymi w Polsce przepisami, w tym wynikającymi z wiążących umów międzynarodowych.    

Z uwagi na toczący się proces Justyny Wydrzyńskiej, oskarżonej o przestępstwo pomocnictwa w aborcji, portal oko.press na początku lipca „odkopał” i opublikował „stare” pismo z początku kwietnia 2022 r. Kilka przedstawicielek ONZ wyraziło w nim aprobatę dla… łamania obowiązującego w Polsce prawa. Sugerują one ponadto, że ustanowienie w Polsce wyższego poziomu ochrony życia ludzkiego na prenatalnym etapie rozwoju, podobno skutkować ma naruszeniem bliżej nieokreślonych „standardów praw człowieka”.

Czy Polska rzeczywiście narusza „międzynarodowe standardy praw człowieka”?

Takie stwierdzenie pojawiło się w tekście przedstawicielek ONZ. Czy oznacza to, że nasz kraj łamie pozostające w mocy prawo międzynarodowe, do którego przestrzegania się zobowiązał? Absolutnie nie. Nie bez powodu tzw. obrońcy praw kobiet w swoich licznych wystąpieniach używają niejasnego pojęcia „standardy praw człowieka”, zamiast powoływać się na konkretne przepisy składające się na system praw człowieka. Różnica jest bowiem zasadnicza. Przepisy znajdują się w wiążących aktach prawa międzynarodowego (konwencjach, paktach, innych umowach o zasięgu ponadnarodowym), których - poprzez ratyfikację – Polska stała się stroną i do których przestrzegania się zobowiązała. Do takich międzynarodowych zobowiązań zaliczają się m.in. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych, Konwencja o Prawach Dziecka, Europejska Konwencja Praw Człowieka czy Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

Warto podkreślić, że żaden z wymienionych aktów prawa (jak również żaden inny), składających się na system praw człowieka, nie przyznaje „prawa do aborcji”. Natomiast znajdziemy w nich przepisy, na mocy których chronione jest życie ludzkie.  Życie każdego człowieka, również tego przed narodzeniem, chronione jest także na podstawie przepisów polskiej Konstytucji, polskiego prawa karnego czy ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Dodatkowo, trzeba mieć na uwadze specyfikę systemu praw człowieka – opiera się on bowiem na założeniu, że prawo stanowione nie kreuje, lecz jedynie potwierdza istnienie podstawowych praw człowieka, których źródłem nie jest decyzja ustawodawcy lub takiego czy innego gremium międzynarodowego, ale przyrodzona i nienaruszalna godność ludzka. Etap rozwoju organizmu ludzkiego nie stanowi więc kryterium decydującym o prawnej ochronie życia. Podsumowując, obejmując ochroną prawną życie dzieci przed narodzeniem, Polska nie narusza, lecz wypełnia ciążące na niej zobowiązania międzynarodowe, wynikające z wiążących aktów prawa międzynarodowego.

A co ze „standardami praw człowieka”?

W praktyce, pojęcie „standardów praw człowieka” w znaczeniu, w którym posługują się nim sprawozdawczynie ONZ w swoim piśmie, oznacza zbiór politycznych postulatów, którym w kontekście aborcji często posługują się aborcyjne aktywistki czy niektórzy przedstawiciele organizacji międzynarodowych, wyrażając przez to swój własny pejoratywny stosunek do wartości cudzego życia. Obowiązujące przepisy nie uznają „prawa do aborcji”, w związku z czym bez znaczenia prawnego są wszelkie powoływane przez autorki pisma komunikaty, rezolucje, stanowiska, „publicznie wyrażane zaniepokojenie” czy też apele, jak ten wystosowany do polskich władz w kwietniu 2022 r. Władze w Polsce zobowiązane są do stosowania prawa, a nie zbioru postulatów czy politycznych planów, choćby podpisały się pod nimi takie organizacje jak ONZ.

ONZ i pochwała łamania prawa    

W piśmie przedstawicielek ONZ wyraźnie widać aprobatę dla działań aborcyjnej aktywistki, która oskarżona jest o przestępstwo polegające na pomocnictwie w aborcji. Trzeba przy tym przypomnieć, że w Polsce aborcja, co do zasady, jest zakazana, a jedynie w ściśle określonych przypadkach ustawa dopuszcza jej legalne wykonanie. Do tych przypadków nie należy subiektywna decyzja kobiety o chęci pozbawienia życia nienarodzonego dziecka. W związku z tym, wszelkie działania, których dopuszczają się aktywistki dostarczające środków poronnych żądającym tego matkom czy zajmujące się organizacją wyjazdów do zagranicznych klinik aborcyjnych, to w rzeczywistości przejawy pomocy w aborcji, za co prawo przewiduje sankcje karne. Jeżeli więc przedstawicielki ONZ występują w obronie tego rodzaju przestępczej działalności, w istocie wyrażają aprobatę dla naruszania polskiego prawa. Działanie takie zdecydowanie nie mieści się w granicach kompetencji ONZ ani żadnego z jego organów.

Niezależnie od kwestii merytorycznych, warto zwrócić uwagę na specyficzny język, którym posługują się autorki pisma skierowanego do przedstawicieli polskich władz. Wiele jest w nim zwrotów, które mają wywołać u odbiorcy błędne wrażenie, że aborcja co do zasady jest legalna i bezpieczna (np. „stygmatyzacja aborcji”), podczas gdy jest dokładnie odwrotnie, co dobrze odzwierciedla kształt polskiego prawa. Także sposób przedstawienia osoby i sprawy Justyny Wydrzyńskiej sugerować ma, że jest ona ofiarą, a nie – jak w rzeczywistości – osobą oskarżoną o popełnienie przestępstwa. Zdaje się, że wobec braku jakichkolwiek argumentów merytorycznych, przedstawicielkom ONZ pozostały jedynie takie mechanizmy wpływania na opinię publiczną w tej sprawie.

Katarzyna Gęsiak - dyrektor Centrum Prawa Medycznego i Bioetyki Instytutu Ordo Iuris        

Komitet Inicjatywy Ustawodawczej „W obronie chrześcijan” rozpoczął zbiórkę podpisów pod projektem ustawy zmieniającej Kodeks karny. Projekt zakłada m.in. wyłączenie karalności osoby korzystającej z wolności słowa i wyrażania przekonań, w sytuacjach, gdy są one zgodne z akceptowanym przez tę osobę systemem wartości i nie godzą w porządek prawny lub wolność sumienia i wyznania innej osoby. W ocenie Instytutu Ordo Iuris, problem podnoszony przez projektodawców faktycznie istnieje, jednak propozycja przeciwdziałania budzi wątpliwości. Wprowadzenie proponowanych zmian wiązałoby się bowiem z uznaniem, że głoszenie własnych poglądów religijnych nosi znamiona czynów zabronionych.

 

Obywatelska inicjatywa ustawodawcza – założenia projektu

 

24 czerwca Solidarna Polska ogłosiła na konferencji prasowej utworzenie Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej „W obronie chrześcijan”. Celem Komitetu jest wniesienie do laski marszałkowskiej projektu ustawy zmieniającej Kodeks karny. Projekt aktu prawnego, oprócz modyfikacji art. 195 k.k. (złośliwe przeszkadzanie w wykonywaniu aktów religijnych) oraz art. 196 k.k. (obraza uczuć religijnych), zakłada dodanie do ustawy karnej art. 27a, który miałby wyłączać odpowiedzialność karną osoby korzystającej z wolności słowa i wolności wyrażania przekonań, pod opisanymi wyżej warunkami.

 

Postulat wprowadzenia powyższej regulacji, projektodawca uzasadnia koniecznością zapewnienia ochrony wolności uzewnętrzniania własnych wierzeń religijnych oraz opartych na wierzeniach poglądów etycznych, moralnych czy społecznych. Jak podaje wnioskodawca w uzasadnieniu projektu, we współczesnym świecie wolność ta jest coraz bardziej zagrożona, zwłaszcza gdy chodzi o poglądy oparte na religii chrześcijańskiej. Autorzy projektowanej modyfikacji uznali zatem konieczność wprowadzenia w polskim prawie karnym regulacji, która będzie chronić prawo do wyrażania poglądów i opinii związanych z wyznawaną religią. Ta ochrona prawnokarna nie byłaby nieograniczona. Jej granicą – w świetle projektu - powinny być wypowiedzi skierowane przeciw wyznawcom innych religii i mające charakter przestępstwa przeciwko wolności sumienia i wyznania. Ponadto swoboda wypowiedzi nie może łączyć się z publicznym nawoływaniem do popełnienia przestępstwa lub pochwały jego popełnienia.

 

Wątpliwości związane z proponowanym przez Komitet kontratypem

 

Poprawa jakości ochrony gwarancji do głoszenia przekonań religijnych oraz nauczania moralnego z nich wynikającego, jest działaniem zasadnym. Projekt ustawy w przedstawionym kształcie budzi jednak wątpliwości co do formy, w jakiej projektodawca chciałby przeciwdziałać problemom już występującym w państwach Europy Zachodniej, mianowicie stosowaniem represji karnych wobec osób głoszących poglądy oparte na światopoglądzie religijnym.

 

Kontratyp to inaczej okoliczności wyłączające bezprawny charakter czynu. Jego konstrukcja (tak też jest w tym przypadku)  z założenia sugeruje, że wygłaszanie owych poglądów, wpisuje się w znamiona któregoś spośród ustawowo określonych czynów zabronionych. W obecnie obowiązującym prawie karnym – co kluczowe - brak jest bowiem przepisów, które penalizowałyby głoszenie przekonań religijnych czy nauczania moralnego, płynącego z danej religii. Ponadto uznanie tego za nielegalne byłoby rażącym naruszeniem Konstytucji RP. Ustawa zasadnicza w art. 53 ust. 5 jednoznacznie wskazuje, w jakim zakresie wolność religii może być limitowana. Ustawodawca wskazał w nim, że „wolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie w drodze ustawy i tylko wtedy, gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego, zdrowia, moralności lub wolności i praw innych osób”.

 

Pamiętać należy, że, zgodnie z treścią art. 25 ust. 2 Konstytucji RP, „władze publiczne w Rzeczypospolitej Polskiej zachowują bezstronność w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych, zapewniając swobodę ich wyrażania w życiu publicznym”. Zatem działanie polegające na inkryminacji głoszenia nauczania moralnego odnoszącego się np. do grzesznego charakteru intymnych relacji pozamałżeńskich lub w odniesieniu do stosunków między osobami tej samej płci oraz do charakteru małżeństwa jako związku dwóch osób płci przeciwnej, naruszałoby zasadę wspomnianej bezstronności władz publicznych w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych. Jednocześnie stanowiłoby to pogwałcenie autonomii i niezależności kościołów i związków wyznaniowych, o których traktuje art. 25 ust. 3 ustawy zasadniczej.

 

Alternatywa dla wprowadzenia zmian w Kodeksie karnym

 

Wzmocnienie gwarancji prawnych głoszenia nauczania moralnego kościołów i związków wyznaniowych powinno zatem przybrać postać odmienną od tej, jaką proponują wnioskodawcy. Może to nastąpić poprzez zmiany w ustawie o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, a także wskutek modyfikacji w Kodeksie cywilnym.

 

Pierwszy przypadek byłby trudniejszy do realizacji z uwagi na konstytucyjne wymogi odnoszące się do uprzednich ustaleń z kościołami i związkami wyznaniowymi. Zmiany mogłyby tu polegać na wprowadzeniu do ustawy przepisu, który wyraźnie wskazuje, że ingerencja organów władzy publicznej w treść nauczania moralnego kościołów i związków wyznaniowych jest zabroniona, a sposób głoszenia tego nauczania stanowi wewnętrzną sprawę kościoła lub związku wyznaniowego, chyba że godzi on w porządek lub bezpieczeństwo publiczne.

 

W przypadku zmian odnoszących się do ochrony dóbr osobistych, należałoby uzupełnić treść wyliczenia zawartego w art. 23 k.c. o swobodę wyznania i głoszenia przekonań religijnych, a także integralność religijną (rozumiana jako spójność wewnętrznych przekonań osoby wierzącej z możliwością ich realizacji w życiu prywatnym i – co chyba kluczowe - publicznym).

 

Witold Łukasik – analityk Centrum Analiz Legislacyjnych Ordo Iuris

 

 

Zespół Ordo Iuris na koniec każdego kwartału przeprowadza ocenę swoich działań. Podejmujemy wtedy strategiczne decyzje na przyszłość. To dzięki cykliczności takich przeglądów i dynamicznym decyzjom możemy wzmacniać naszą skuteczność, docenianą przez Darczyńców i budzącą popłoch wśród lewicowych radykałów. Od lat pokazujemy, że dysponując wielokrotnie niższym budżetem od takich lewicowych ośrodków jak Amnesty International, Helsińska Fundacja Praw Człowieka czy międzynarodowi aktywiści LGBT - potrafimy nawiązać równą walkę oraz zwyciężać w zmaganiach o życie, rodzinę, wolność i suwerenność naszej Ojczyzny.

 

Obrona suwerenności Polski, dla której każde przybliżenie się rosyjskich wojsk to historycznie znane zagrożenie, wymagała od nas wytyczania szlaku dla racjonalnego zaangażowania Polski w złożony konflikt na Ukrainie. Już w pierwszych dobach rosyjskiej agresji Otworzyliśmy Archiwum Zbrodni Wojennych – pierwszy w Europie projekt systematycznej weryfikacji i dokumentacji zbrodni wojennych w tym konflikcie. Gdy temat został wreszcie podjęty przez Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) i agencje rządowe kolejnych państw, pod koniec czerwca opublikowaliśmy końcowy raport z działalności Archiwum, a sklasyfikowane prawnie zbrodnie rosyjskie przekazaliśmy do Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i prokuratorów MTK. Zrobiliśmy tym samym wszystko, co w naszej mocy, by przysłużyć się do pociągnięcia rosyjskich zbrodniarzy do odpowiedzialności. Jako pierwsi wskazaliśmy także na niezbędne skupienie rządu na wsparciu polskich przedsiębiorców, którzy powinni zostać włączeni do międzynarodowego wysiłku na rzecz odbudowy Ukrainy. Gazeta Wyborcza gwałtownie zaatakowała nas za rzekomo egoistyczne podejście do wojny. Tymczasem, po przetarciu szlaku przez Ordo Iuris, raporty na ten temat przygotowały organizacje przedsiębiorców, a w Szwajcarii trwa właśnie (z polskim udziałem) specjalna konferencja poświęcona tej problematyce.

 

W tym samym czasie, gdy tydzień temu Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych obalił obwiązujące 49 lat „prawo do aborcji”, w Polsce po raz drugi zwyciężyliśmy przed Sądem Najwyższym w sprawie obrońców życia. Kolejny zwycięski wyrok potwierdził, że obrońcy życia mają prawo organizować antyaborcyjne pikiety. To jednak tylko pierwszy krok. Dynamicznie rozwija się przełomowy proces, w którym na ławie oskarżonych zasiadła Justyna W. – działaczka „Aborcyjnego Dream Teamu”, która jawnie wspiera nielegalny proceder aborcyjny. W procesie uczestniczą oczywiście nasi prawnicy.

 

W ramach walki o wolność słowa doprowadziliśmy do ugodowego wycofania przez niemieckiego prokuratora aktu oskarżenia wobec ks. prof. Dariusza Oko. Kapłan i naukowiec będzie mógł swobodnie publikować w Niemczech swoje książki i artykuły. Wcześniej pod naszą petycją w obronie polskiego duchownego podpisało się ponad 85 000 osób.

 

Drugi kwartał tego roku to również wielkie zaangażowanie naszego zespołu na poziomie międzynarodowym. Konieczność ujawniania i kontrowania działań WHO, zmierzających do narzucenia Polsce nowego "traktatu pandemicznego” czy stworzenie międzynarodowej koalicji nacisku w Brukseli w sprawie „Konferencji o przyszłości Europy” były niezbędne dla obrony naszej suwerenności i dla mobilizacji polskich oraz zagranicznych polityków i dyplomatów.

 

W kwietniu obchodziliśmy pierwsze „urodziny” założonej przez nas uczelni – Collegium Intermarium, która prowadzi już nabór na kolejny rok studiów. Rozpoczęliśmy też projekt Narodowych Konsultacji Konstytucyjnych, w ramach których przez rok będziemy pracować nad wydoskonaleniem obowiązującej Konstytucji RP, w związku z 25. rocznicą jej obowiązywania.

 

Łącznie opublikowaliśmy w tym okresie 12 analiz i opinii prawnych, 8 komentarzy prawniczych i dwa raporty. W tym okresie do Centrum Interwencji Procesowej wpłynęły 63 zgłoszenia. Większość z nich dotyczyła spraw rodzinnych, przypadków przestępstw popełnianych z nienawiści do chrześcijan i spraw związanych z ochroną życia. Złożyliśmy 3 skargi kasacyjne do Najwyższego Sądu Administracyjnego, 8 wniosków o dostęp do informacji publicznej i 4 opinie „amicus curiae”, które trafiły nie tylko do sądów powszechnych, ale także do Trybunału Konstytucyjnego. Przesłaliśmy 2 memoranda do Parlamentu Europejskiego i 2 ekspertyzy przygotowane na zlecenie eurodeputowanych, a do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka trafiły 4 opinie „przyjaciela sądu”, przygotowane przez prawników Ordo Iuris. Nasi eksperci udzielili 57 wywiadów w polskich i zagranicznych mediach – w tym w tak poczytnych tytułach jak New York Times, Deutsche Welle czy CNN. Ponad 300 razy cytowano też nasze merytoryczne materiały, nadając debacie publicznej rzetelniejszy kształt.

 

Bronimy życia

 

W połowie kwietnia media donosiły, że w jednym z warszawskich szpitali wojna na Ukrainie jest wykorzystywana do przeprowadzania niezgodnych z prawem aborcji. Bez zachowania przewidzianych polskim prawem procedur weryfikacyjnych, oferować miano tam aborcyjne zabijanie dzieci pod pretekstem poczęcia ich w okolicznościach wojennych gwałtów. W praktyce akceptacja takiego stanu rzeczy oznaczałaby uznanie w Polsce „aborcji na żądanie” dla obywateli Ukrainy, bowiem w takich sytuacjach nikt nie weryfikowałby – choćby w minimalnym stopniu – prawdziwości oświadczeń składanych przez kobiety przybywające z terytorium Ukrainy.

 

Aby zweryfikować te doniesienia, skierowaliśmy do Ministerstwa Zdrowia i warszawskiego ratusza pismo w trybie dostępu do informacji publicznej, pytając o liczbę wykonywanych w ostatnich tygodniach aborcji. Podobne zapytania zostały jednocześnie skierowane do 370 szpitali w całej Polsce. To działanie spowodowało wybuch wulgarnej fali nienawiści aktywistów aborcyjnych, wymierzonej w Instytut jako całość, ale także indywidualnie w naszego pracownika – autora wniosków wysyłanych do właściwych placówek medycznych. Wnioskujemy z tego, że naszą akcją dotknęliśmy żywotnych interesów lobby aborcyjnego w naszym kraju.

 

Przełomowe sukcesy w walce z cenzurą

 

Obroniliśmy wolność do głoszenia prawdy na temat „lawendowej mafii” – działającej wewnątrz Kościoła katolickiego grupy kapłanów, którzy ukrywali przestępstwa księży molestujących dzieci i kleryków w seminariach. Ten problem był poruszony w artykule naukowym ks. prof. Dariusza Oko, który ukazał się w niemieckim czasopiśmie „Thelogisches”. Za rzekome „podżeganie do nienawiści wobec homoseksualistów” ks. Oko został skazany wyrokiem nakazowym na karę grzywny w wysokości 4 800 euro lub 120 dni pobytu w niemieckim areszcie.

 

Dzięki wsparciu prawników Ordo Iuris wyrok nakazowy utracił moc i rozpoczął się proces, który ostatecznie zakończył się korzystną ugodą sądową. Niemiecki prokurator odstąpił od ścigania polskiego duchownego, który będzie mógł nadal bez żadnych przeszkód publikować w Niemczech swoje książki i artykuły.

 

Pod uruchomioną przez nas petycją do kanclerza Niemiec i sądu w Kolonii podpisało się ponad 85 000 osób.

 

Zatrzymujemy ofensywę genderowych ideologów

 

Zaburzenia tożsamości płciowej u młodzieży to także wielki biznes, na którym zarabiają kliniki przeprowadzające tzw. tranzycje. Świadczymy pomoc ojcu dziewczyny, której lekarze z takiej kliniki pomagają w procesie „zmiany płci”. Lekarze ignorują fakt, że dziewczyna choruje na nowotwór, przez który praktyki związane z tranzycją są dla niej śmiertelnym zagrożeniem.

 

Aby pomóc zrozpaczonemu ojcu wysłaliśmy pismo do centrum medycznego, w którym miało dojść do operacji usunięcia piersi dziewczyny. Poinformowaliśmy w nim o ewidentnych przeciwskazaniach pacjentki i o tym, że lekarze nie mogą ich zignorować. O całej sprawie zawiadomiliśmy również Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego oraz Rzecznika Praw Pacjenta. Oprócz tego reprezentujemy ojca przed organami ścigania w postępowaniu karnym w sprawie podejrzenia narażenia pacjentki na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

 

Uruchomiliśmy też petycję do Premiera RP, Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznika Praw Dziecka, w której wzywamy do zakazania zabiegów tranzycyjnych u osób niepełnoletnich.

 

Okresem wzmożonej aktywności działaczy LGBT był czerwiec, uznany przez nich za „Miesiąc Dumy LGBT”. W związku z licznymi profanacjami, bluźnierstwami czy znieważaniem symboli państwowych, do których regularnie dochodzi na czerwcowych „paradach równości”, przygotowaliśmy specjalny poradnik, tłumaczący co może zrobić świadek takiego zdarzenia – jak dokumentować i gdzie należy zgłaszać wszelkie takie przypadki, jakich reakcji na wulgarność i profanacje mamy prawo oczekiwać od Policji oraz jakie przepisy prawa są najczęściej naruszane w trakcie demonstracji środowisk LGBT. Do poradnika dołączyliśmy też wzory zawiadomień do organów ścigania z instrukcją, dotyczącą tego jak je wypełnić.

 

Jeszcze przed rozpoczęciem „Miesiąca Dumy LGBT” przesłaliśmy do wszystkich działających w Polsce ambasad list, w którym wzywaliśmy ich do nieangażowania się w promocję sprzecznych z polskim prawem postulatów ruchu LGBT, przypominając o tym, że Konwencja wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych zakazuje członkom misji dyplomatycznych ingerowania w wewnętrzne sprawy państwa przyjmującego i nakłada na nich obowiązek poszanowania jego przepisów.

 

Umacniamy międzynarodową sieć obrońców wartości

 

Okazją do wzmocnienia międzynarodowej koalicji w obronie życia, rodziny, wolności i suwerenności były  nasze dwie wizyty na Węgrzech. W maju wzięliśmy udział w największym konserwatywnym szczycie Europy – Conservative Political Action Conference (CPAC).

 

Z kolei na przełomie marca i kwietnia przebywaliśmy w Budapeszcie w ramach międzynarodowej misji obserwacyjnej węgierskich wyborów. W tym czasie dokładnie zbadaliśmy kwestie dotyczące funkcjonowania węgierskiego systemu wyborczego, finansowania kampanii, wolności słowa oraz dostępu do mediów. Skontrolowaliśmy przebieg wyborów i referendum w 60 komisjach wyborczych. W raporcie kończącym prace misji wykazaliśmy, że węgierskie wybory nie naruszyły standardów krajowych ani międzynarodowych.

 

Bronimy polskiej suwerenności

Ostatnie trzy miesiące były okresem zdecydowanego przyspieszenia w groźnym procesie unijnej federalizacji i stopniowego odbierania suwerenności Polski na rzecz niewybieralnych demokratycznie gremiów międzynarodowych.

 

W ramach „Konferencji o Przyszłości Europy” zatwierdzono radykalną przebudowę Unii Europejskiej, w drodze której zapowiedziano „koniec jednomyślności, zniesienie prawa veta, unijną armię, ponadnarodowe listy wyborcze i wiele więcej”. W odpowiedzi na te postulaty wzięliśmy udział w debacie na forum Parlamentu Europejskiego w Strasburgu, gdzie dokonaliśmy krytycznej analizy zaleceń Konferencji i wskazaliśmy na zagrożenie dla suwerenności państw członkowskich.

 

Aby w debacie na temat przyszłości Unii Europejskiej wybrzmiał głos zwolenników suwerenności państw narodowych, zorganizowaliśmy w Brukseli międzynarodową konferencję poświęconą zagadnieniu praworządności w Unii Europejskiej i instrumentalnemu wykorzystywaniu tego terminu do kontrolowania państw członkowskich UE i narzucania im sprzecznych z ich wolą rozwiązań prawnych. Głos zabrali eksperci Ordo Iuris oraz zaproszeni przez nas eurodeputowani z Węgier, Niemiec, Włoch i Hiszpanii, a także czołowi europejscy intelektualiści. Podczas konferencji zaprezentowaliśmy też anglojęzyczny raport na temat praworządności, w którym zebraliśmy nasze wieloletnie ekspertyzy na ten temat. Debata była jednym z wydarzeń podsumowujących „Konferencję o przyszłości Europy”. Za tydzień zorganizujemy w Parlamencie Europejskim debatę poświęconą rekomendacjom przygotowanym w drodze Konferencji o przyszłości Europy, podczas której opublikujemy nasz raport stanowiący komentarz do poszczególnych zaleceń.

 

Czy to koniec pandemicznych obostrzeń?

 

Zniesienie stanu epidemii nie musi jednak oznaczać stałej rezygnacji z rygorystycznych obostrzeń sanitarnych i ograniczania konstytucyjnych praw i wolności obywatelskich. Trwają już bowiem prace nad globalnym traktatem antypandemicznym, którego założeniem ma być zwiększenie kompetencji Światowej Organizacji Zdrowia w zarządzaniu polityką zdrowotną – kosztem suwerenności państw narodowych. W efekcie urzędnicy WHO mieliby większą władze w zakresie polityki zdrowotnej, która wpływa przecież na budżet całego państwa, niż polskie władze. Na zagrożenia związane z globalnym zarządzaniem reżimem sanitarnym w czasie pandemii Covid-19 zwracaliśmy uwagę już w listopadzie ubiegłego roku – w prawniczej części naszego raportu covidowego.

 

Aby zadbać o interes Polaków, zażądaliśmy od WHO dopuszczenia naszych ekspertów do procesu tworzenia traktatu, którego przyjęcie zostało zapowiedziane na 2024 rok. Eksperci Instytutu wzięli już udział w konsultacjach publicznych dotyczących dokumentu. Przekazaliśmy WHO nasze stanowisko w tej sprawie także na piśmie. W celu wywarcia odpowiedniej presji na polskie władze, zorganizowaliśmy petycję do premiera Mateusza Morawieckiego, w której wezwaliśmy szefa rządu do „stanowczego sprzeciwu wobec wpisania do traktatu niebezpiecznych przepisów, ograniczających polską suwerenność”. Pod petycją podpisało się już ponad 20 000 Polaków.

 

Eksperci Ordo Iuris zwrócili się także do Ministerstwa Zdrowia z wnioskiem o udzielenie informacji na temat udziału przedstawicieli władz RP w pracach nad traktatem WHO oraz stanowiska resortu w tej sprawie. Z otrzymanych od resortu dokumentów wynika, że Polska zgodziła się na niemal wszystkie propozycje WHO dotyczące kluczowych elementów przygotowywanego traktatu. Minister Zdrowia stwierdził też, że ,,WHO musi pozostać liderem w zakresie globalnego bezpieczeństwa zdrowotnego”. W najbliższych miesiącach zrobimy wszystko, co w naszej mocy, by wraz z naszymi przyjaciółmi z całej Europy zachęcić jak największą liczbę państw do obrony suwerenności państw narodowych w ramach prac nad ostateczną treścią traktatu.

 

Rozliczmy Putina i odbudujmy Ukrainę

 

Od początku brutalnej agresji Rosji na Ukrainę zajmowaliśmy się dokumentowaniem zbrodni rosyjskich żołnierzy, by pomóc w pociągnięciu Władimira Putina do odpowiedzialności karnej przed międzynarodowymi trybunałami.

 

Pod koniec czerwca opublikowaliśmy raport podsumowujący działania zainicjowanego przez Instytut Ordo Iuris Archiwum Zbrodni Wojennych, w ramach którego studenci Collegium Intermarium, wolontariusze oraz prawnicy i analitycy Ordo Iuris, we współpracy z naszymi przyjaciółmi na Ukrainie, gromadzili i weryfikowali dowody zbrodni wojennych popełnianych na terytorium Ukrainy przez Rosję. Raport podsumowujący efekty pracy Archiwum trafił do Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Międzynarodowego Trybunału Karnego.

 

Pod koniec maja opublikowaliśmy obszerny raport na temat roli Polski w odbudowie Ukrainy ze zniszczeń wojennych. W raporcie wykazaliśmy, że udział Polski w powojennej odbudowie sąsiedniego państwa może obu stronom przynieść wymierne korzyści. Naszą publikacją przetarliśmy szlak dla racjonalnego i uwzględniającego polski interes narodowy zaangażowania w pomoc dla naszego wschodniego sąsiada.

 

Chronimy dzieci i rodziny

 

Ostatnie trzy miesiące to ostateczne zwycięstwa procesowe, dzięki którym w domu rodzinnym zostaną dzieci z Kielc i Głogowa.

 

W przeddzień Dnia Dziecka Sąd Rejonowy w Kielcach zdecydował o tym, aby nie umieszczać w pieczy zastępczej trójki rodzeństwa (w tym dwóch niepełnosprawnych chłopców). Wcześniej doprowadziliśmy do uchylenia postanowienia o umieszczeniu dzieci w pieczy zastępczej na czas trwającego postępowania.

 

Pełnym sukcesem zakończyła się też sprawa matki, która samotnie wychowywała dziewięcioro dzieci, po tym jak ich ojciec, który znęcał się nad rodziną, trafił do więzienia. Przez pochopną decyzję kurator, dzieci trafiły wcześniej na cztery miesiące do domu dziecka. Po naszej interwencji urzędniczka została odsunięta od opieki nad tą rodziną oraz od pozostałych spraw rodzinnych w tamtejszej gminie.

 

Sąd II instancji utrzymał w mocy wyrok skazujący duchownego za molestowanie seksualne. Pokrzywdzonego – dorosłego dziś mężczyznę – reprezentowali prawnicy Instytutu Ordo Iuris w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

 

Sprawa była prowadzona w ramach uruchomionego dwa lata temu Zespołu ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży, którego celem jest pomoc ofiarom nadużyć seksualnych. Na bezpłatne wsparcie prawne ze strony Instytutu mogą liczyć rodzice oraz opiekunowie dzieci, które doświadczyły przemocy na tle seksualnym, jak i osoby pełnoletnie, które w dzieciństwie zostały pokrzywdzone w taki sposób. Pomoc oferowana jest niezależnie od tożsamości sprawcy przestępstwa.

 

 

Stajemy w obronie osób wierzących

 

Wciąż wzrasta liczba aktów nienawiści wobec chrześcijan w Polsce. Eksperci Ordo Iuris, jak co roku, przygotowali raport, pokazujący rosnącą skalę agresji na tle religijnym względem chrześcijan.

 

Podsumowaliśmy w nim cały rok 2021, w którym odnotowano aż 112 takich zdarzeń. W raporcie opisano między innymi 8 fizycznych ataków na osoby duchowne, z czego 2 zakończone śmiercią. Odnotowano także przypadki dewastacji miejsc kultu czy zakłócania nabożeństw. Wśród nich było między innymi zakłócanie Mszy Świętej w Bazylice Mariackiej w Krakowie przez kobietę, która rozebrała się podczas liturgii i opluła kapłana, zniszczenie ponad 25 grobów, w tym grobów dzieci, na cmentarzu w Łęcznej, znieważenie wizerunku Matki Bożej Częstochowskiej podczas demonstracji lewicowych aktywistów w Toruniu, zniszczenie elewacji budynku kościoła i krzyża w miejscowości Stary Wołów, zniszczenie zabytkowej figury Matki Bożej w Koszalinie, która została przywieziona z Dachau przez byłego więźnia obozu koncentracyjnego oraz atak napastnika posługującego się bronią gazową na księdza odprawiającego Mszę Świętą w Dusznikach-Zdroju.

 

Raport trafił, jak co roku, do Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.

 

Pierwsze urodziny Collegium Intermarium

 

Za nami pierwszy rok funkcjonowania założonej przez Ordo Iuris uczelni wyższej – Collegium Intermarium. Ostatni kwartał to dalszy ciąg dynamicznego rozwoju uczelni.

 

Pod koniec czerwca rektor Collegium prof. CI dr. Bartosz Lewandowski podpisał porozumienie o współpracy programowej z rektorem Akademii Zamojskiej prof. AZ dr. hab. Pawłem Skrzydlewskim. Współpraca pomiędzy uczelniami ma się skupiać na wspólnej organizacji wydarzeń, wymianie dobrych praktyk i doświadczeń w zakresie kształcenia, promocji wyników wspólnie prowadzonych badań czy udzielania sobie wsparcia infrastrukturalnego.

 

Narodowe Konsultacje Konstytucyjne

 

W związku z tym, że w tym roku mija dokładnie 25 lat obowiązywania Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 roku, zainicjowaliśmy przy współpracy z Collegium Intermarium projekt Narodowych Konsultacji Konstytucyjnych, w których udział wezmą wszyscy chętni do namysłu nad Rzeczpospolitą.

 

Przez najbliższy rok, w całej Polsce będą odbywać się comiesięczne debaty na 10 kluczowych dla funkcjonowania państwa tematów.

 

W inauguracji projektu – dzień po święcie Konstytucji 3 Maja – uczestniczyli między innymi: sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku dr hab. Maria Gintowt-Jankowicz, współtwórca programu konsultacji i były Sędzia Sądu Najwyższego prof. Jan Majchrowski, współautor Konstytucji marszałek dr Józef Zych, prof. Anna Łabno – konstytucjonalistka z Uniwersytetu Śląskiego, dr Marcin Olszówka – były dyrektor Centrum Analiz Legislacyjnych Ordo Iuris, a obecnie Dyrektor Departamentu Prawa Konstytucyjnego i Administracyjnego w Rządowym Centrum Legislacji, znany adwokat i generał Zakonu Rycerzy Jana Pawła II mec. dr Krzysztof Wąsowski oraz dziekan Wydziału Prawa Collegium Intermarium dr Filip Ludwin.

 

W ramach rozważań nad fundamentami państwa polskiego zorganizowaliśmy wraz z Collegium Intermarium konferencję „Przyszłość Polski – wierność chrześcijańskiemu dziedzictwu”, której celem było uczczenie Święta Chrztu Polski. W wydarzeniu wziął udział między innymi były Marszałek Sejmu i wykładowca Collegium Intermarium Marek Jurek, prof. dr hab. Jacek Bartyzel z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu czy prof. dr hab. Włodzimierz Dłubacz z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

 

Korzystny wyrok w obronie dobrego imienia Ordo Iuris

 

Na stronie internetowej Urzędu Miejskiego w Mielcu pojawiło się oświadczenie miejscowej radnej Magdaleny Weryńskiej-Zarzeckiej, która przeprasza Ordo Iuris za powielanie kłamliwych informacji o „sekciarskich” korzeniach Instytutu. Prawomocny już wyrok w sprawie mieleckiej radnej może okazać się przełomem w walce z oszczercami. Kobieta powtarzała bowiem w swojej wypowiedzi absurdalne tezy Tomasza Piątka i Klementyny Suchanow, które są źródłem większość kłamstw o Ordo Iuris, powielanych regularnie w przestrzeni publicznej.

 

Wszystko, co dokonaliśmy w mijającym kwartale to zasługa Przyjaciół i Darczyńców Ordo Iuris. Jestem bardzo dumny z tego, że udało nam się stworzyć społeczność, dzięki której możemy sobie pozwolić na niezależność, nie rezygnując jednocześnie ze swojego profesjonalizmu i wszechstronnej działalności w kraju i poza jego granicami. Wobec przeżywanych przez nas trudności, dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek, wsparcie naszych Przyjaciół i Darczyńców to jedyna nadzieja rozwoju misji Instytutu Ordo Iuris.

 

Adw. Jerzy Kwaśniewski - prezes Ordo Iuris