Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).
Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.
Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.
Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.
Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.
W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]
Data publikacji: 01.10.2018
W Norwegii coraz częściej dochodzi do działań państwa godzących w prawo do życia rodzinnego. Jednym z nich było postanowienie urzędu ds. dzieci – Barnevernet, na mocy której B. Jansen została odizolowana od córki. Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, że tego typu decyzje stanowią naruszenie przepisów Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
W 2011 r. Jansen mieszkała w domu z rodzicami należącymi do społeczności norweskich Romów. Po urodzeniu córki, z powodu problemów rodzinnych przeniosła się do państwowego centrum pomocy rodzinie. W 2012 roku Barnevernet wydał nakaz przeniesienia córki kobiety do pogotowia opiekuńczego pod tajnym adresem, motywując to unikaniem przez B. Jansen pomocy społecznej. Na początku przyznano jej prawo do jednego godzinnego spotkania w tygodniu, które wkrótce ograniczono do jednego godzinnego spotkania w miesiącu. Matka odwołała się od decyzji do sądu, który jednak orzekł na jej niekorzyść całkowicie zakazując kontaktów z dzieckiem.
Ta sprawa była przedmiotem pięciokrotnej kontroli ze strony sądów różnych instancji, w tym Sądu Najwyższego. Wszystkie podtrzymały całkowity zakaz kontaktów z córką. Uzasadniano to ochroną dziewczynki przed rzekomym stresem i niepokojem, jakie według zeznań rodziny zastępczej miała odczuwać przed każdym spotkaniem z matką.
Europejski Trybunał Praw Człowieka stwierdził, że Barnevernet i sądy prawidłowo oceniły zagrożenie dla dobra dziewczynki, odbierając ją matce biologicznej i przekazując do rodziny zastępczej. Natomiast całkowity zakaz kontaktów z rodzicami był w ocenie Trybunału w Strasburgu środkiem zbyt radykalnym. Władze krajowe nie wzięły pod uwagę „długofalowych konsekwencji permanentnego odseparowania dziecka od biologicznej matki”, które mogły doprowadzić do „całkowitego utraty kontaktu z matką” oraz „wyobcowania A. [córki] względem jej Romskiej tożsamości.” Władze nie wypełniły też wynikającego z Konwencji „pozytywnego obowiązku do podjęcia działań na rzecz zjednoczenia rodziny w rozsądnym terminie”.
,,Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu w sprawie pani Jansen jest światełkiem w tunelu dla rodziców, którym norweskie Barnevernet odebrało dzieci. To jednak nie koniec walki o prawa rodzin, bo w sprawie Jansen Trybunał zakwestionował tylko całkowite zakazanie matce kontaktów z dzieckiem, natomiast samo odebranie jej dziecka uznał za uzasadnione. Mamy nadzieję, że Trybunał pójdzie w kolejnych sprawach o krok dalej i uzna za sprzeczny z prawem do ochrony życia rodzinnego norweski system opieki społecznej, oparty na urzędniczej wszechwładzy i uprzedzeniach do naturalnej rodziny. Będzie na to szansa w precedensowej sprawie Strand Loben przeciwko Norwegii, kiedy to Wielka Izba Trybunału po raz pierwszy będzie mogła się wypowiedzieć na temat nadużyć Barnevernet" - skomentowała dyrektor Centrum Prawa Międzynarodowego Ordo Iuris Karina Walinowicz.
Takim tytułem opatrzony został artykuł w „The Washington Post” dotyczący ubiegłotygodniowej konferencji w Rzymie, zorganizowanej przez twórców tzw. Deklaracji z Casablanki. Dwudniowa konferencja, poświęcona dyskusji na temat globalnego zakazu macierzyństwa zastępczego, odbyła się w gmachu prywatnego rzymskokatolickiego uniwersytetu LUMSA (drugiego najstarszego uniwersytetu w Rzymie po Uniwersytecie Sapienza).
· W Rzymie miała miejsce międzynarodowa konferencja poświęcona zagadnieniu surogacji.
· Sąd Rejonowy Lublin-Wschód z siedzibą w Świdniku stwierdził brak podstaw do ograniczenia władzy rodzicielskiej rodziców nastolatki.
· Biały Dom opublikował prezydencki projekt budżetu Stanów Zjednoczonych na rok 2025, w którym – po raz pierwszy w historii – znalazła się propozycja wprowadzenia płatnego, 12-tygodniowego urlopu macierzyńskiego.
