Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).
Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.
Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.
Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.
Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.
W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]
Data publikacji: 02.09.2016
W liście z dnia 24 sierpnia br. skierowanym na łamy portalu „Forum Żydów Polskich”, Rzecznik Praw Obywatelskich przytoczył w wybiórczy sposób pogląd Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, że „dyskretne noszenie symbolu religijnego nie narusza praw i wolności innych osób”. Tak sformułowana odpowiedź jednoznacznie sugeruje, że „niedyskretne” ujawnianie swojej wiary może naruszać prawa innych osób. Tymczasem, zarówno Konstytucja RP, jak i wiążące Polskę normy prawa międzynarodowego jasno wskazują, że prawo wolności sumienia i przekonań religijnych nie mogą być ograniczane inaczej niż tylko w drodze ustawy i to jedynie w wyjątkowych okolicznościach.
Rzecznik Praw Obywatelskich zajął stanowisko w tej sprawie w odpowiedzi na sytuację opisaną przez czytelniczkę portalu „Forum Żydów Polskich”[1]. W swoim liście kobieta skarży się na dyskryminujące i obraźliwe zachowanie jednego z klientów banku, który ze względu na noszony przez nią symbol religijny publicznie ją znieważył, mówiąc m. in., że „nie będzie mnie Żydówka obsługiwać”. W podsumowaniu swego stanowiska[2], Rzecznik wskazał, że „dyskretne noszenie symbolu religijnego nie narusza praw i wolności innych osób”.
Wolność sumienia zagwarantowana w polskiej Konstytucji wynika z samej natury człowieka i jest istotnym elementem jego godności, ma charakter wrodzony i niezbywalny.[3] Zgodnie z art. 53 par. 5 ograniczenie wolności uzewnętrzniania przekonań religijnych może być dokonane jedynie w drodze ustawy i wyłącznie, gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego, zdrowia, moralności lub wolności i praw innych osób.
Europejski Trybunał Praw Człowieka uznaje, że wolność wyznania pociąga za sobą wolność uzewnętrzniania wyznania. Świadczenie słowem i czynem o prawdach swojej wiary jest powiązane z istnieniem przekonań religijnych. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego, państwo ma obowiązek pełnić funkcję bezstronnego i neutralnego organizatora praktykowania różnych religii. Obowiązek ten jest „nie do pogodzenia z jakąkolwiek kompetencją państwa do dokonywania oceny zasadności przekonań religijnych lub sposobów, za pomocą których są one wyrażane”[4].
Należy podkreślić, że wybiórczo przywołany przez Adama Bodnara fragment orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka[5], choć rzeczywiście posługuje się słowem „dyskretne”, potwierdza również dopuszczalność noszenia – ze swej natury ostentacyjnych – turbanów i hidżabów.
Nie można wykluczyć, że w pewnych okolicznościach ziszczą się konstytucyjne przesłanki ustawowego ograniczenia wolności wyrażania swej wiary. Jednak do czasu wprowadzenia w drodze ustawowej obostrzeń w tym zakresie, opinia o dopuszczalności „dyskretnego noszenia symbolu religijnego” wyrażona przez Rzecznika jest nie do obrony jako niepełna i nierzetelna. Co więcej, może przyczynić się do dyskryminacyjnego i bezprawnego w świetle norm konstytucyjnych, ograniczania praw osób wierzących (bez względu na wyznanie i religię).
Prawnicy Instytutu Ordo Iuris przygotowali merytoryczną analizę listu Rzecznika Praw Obywatelskich do "Forum Żydów Polskich" w sprawie dyskryminacji ze względu na przekonania religijne. Można ją znaleźć tutaj.
• Grupa ekspertów ONZ wezwała rządy do zaostrzenia regulacji dotyczących sprzeciwu sumienia w związku z aborcją, wśród szpitali, lekarzy, pielęgniarek i innego personelu medycznego.
· Berliński farmaceuta, który odmówił sprzedaży pigułki „dzień po” ze względu na przekonania religijne, został uznany za niewinnego.
O bolesnych skutkach dyktatury LGBT na własnej skórze przekonał się Pan Adam – informatyk z Warszawy, który pracował w międzynarodowej korporacji z branży IT. Równo rok temu, gdy ulicami stolicy miała przejść kolejna „Parada Równości”, pracodawca zaprosił mailowo Pana Adama, wraz z 350 innymi pracownikami firmy, do udziału w warszawskiej „Paradzie Dumy”.
W debacie publicznej często pojawia się zagadnienie klauzuli sumienia. Temat ten wywołuje pewne kontrowersje, szczególnie, gdy dotyczy lekarzy czy farmaceutów. Choć polskie prawo gwarantuje wszystkim możliwość powołania się na sprzeciw sumienia, to jednak przepisy dotyczące tej kwestii wymagają doprecyzowania.
