Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).
Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.
Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.
Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.
Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.
W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]
Data publikacji: 19.06.2024
· W Polsce funkcjonuje szereg instytucji udzielających pomocy kobietom, u których dzieci stwierdzono poważne choroby oraz takim, które znalazły się w innego rodzaju trudnej sytuacji, w związku z zajściem w ciążę.
· Instytut Ordo Iuris uruchomił portal internetowy, na którym można znaleźć poradnik dla matek w trudnej ciąży, wskazujący, gdzie mogą one szukać wsparcia.
· Prezentacji serwisu towarzyszyła debata zorganizowana wspólnie z Katolicką Agencją Informacyjną.
· W dyskusji wzięli udział przedstawiciele medycyny, prawa i organizacji społecznych.
· Zaprezentowane materiały są dostępne na stronie drogamamo-poradnik.pl.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 2020 r. pomógł ochronić życie wielu dzieci, u których przed narodzeniem stwierdzono chorobę lub niepełnosprawność. TK zaznaczył jednocześnie, że pomoc oferowana kobietom będącym w „trudnej ciąży” musi mieć „realny wymiar”. Formy wsparcia dostępne dla kobiet przeanalizowali eksperci Ordo Iuris. Poradnik na ten temat przedstawia działalność ośrodków adopcyjnych, hospicjów perinatalnych, domów samotnej matki i okien życia. Publikację można pobrać z nowo uruchomionej strony drogamamo-poradnik.pl.
O zagadnieniu pomocy dla kobiet w trudnej ciąży dyskutowali uczestnicy debaty zorganizowanej przez Instytut Ordo Iuris i Katolicką Agencję Informacyjną.
Mec. Katarzyna Gęsiak, dyrektor Centrum Prawa Medycznego i Bioetyki Ordo Iuris, przybliżyła ideę powstania poradnika.
- Staraliśmy się przybliżyć w jednej publikacji funkcjonowanie tych form pomocy, aby kobieta, do której trafi ten poradnik, mogła w sposób kompleksowy, a jednocześnie bardzo przystępny, zapoznać się z możliwościami, jakie ma w danej sytuacji związanej z trudną ciążą – podkreśliła.
Działalność jednej z form wsparcia, jaką są hospicja perinatalne, przedstawiła dr Joanna Kuran-Ohde z Fundacji Warszawskie Hospicjum Dziecięce.
- Różne hospicja perinatalne w Polsce mają różny model działania, ale nasza idea jest jedna: wesprzeć bezinteresownie, niezależnie od poglądów. Pomoc wszystkich hospicjów w Polsce jest bezpłatna, może być tak, że pacjentka do nas trafia ze skierowaniem, ale też może zgłosić się sama, nikomu nie odmówimy pomocy. W naszych hospicjach żadna kobieta nie będzie oceniona – zaznaczyła.
Głos zabrała również prof. Ewa Dmoch-Gajzlerska, ginekolog-położnik, członek Rady Naukowej Ordo Iuris. Opierając się na doświadczeniu z własnej pracy oraz badaniach naukowych, przybliżyła ona problem syndromu poaborcyjnego.
- Aborcja to zabieg, który odciska się ogromnym piętnem na matce, a przede wszystkim na dziecku. To nie jest tak, że kobieta, która dokonuje aborcji, nie przeżywa jej skutków. Te skutki, które określamy jako zespół poaborcyjny, są widoczne i opisywane w piśmiennictwie. Są one znane wielu ginekologom – wskazała prof. Dmoch-Gajzlerska.
Marcin Perłowski, dyrektor Centrum Życia i Rodziny zwrócił natomiast uwagę na wartość oddolnego sprzeciwu wobec aborcji.
- Ważną rolą w zmianie myślenia na temat aborcji jest podjęcie pewnej walki kulturalno-informacyjnej, ale też jasne dawanie świadectwa, poprzez uczestnictwo w Marszu dla Życia i Rodziny, poprzez opowiadanie się w miejscach, w których się przebywa, w swoich miejscach pracy, że jest się człowiekiem, który uznaje, że dziecko pojawia się w momencie poczęcia i nie można tego dziecka w żaden sposób zabijać – podkreślił.
Debatę prowadziła Maria Osińska z Katolickiej Agencji Informacyjnej.
Oprócz poradnika, Instytut Ordo Iuris opublikował również raport opisujący działalność instytucji zajmujących się pomocą kobietom w trudnej ciąży.
Niestety stało się właśnie to, przed czym przestrzegaliśmy od kilku miesięcy – rząd Donalda Tuska zaczął karać polskie szpitale za odmowę zabijania dzieci nienarodzonych. Pierwszą ofiarą aborcyjnej polityki padło Pabianickie Centrum Medyczne, na które Narodowy Fundusz Zdrowia nałożył karę w wysokości aż 550 tys.
· Ustawa o planowaniu rodziny, w pierwotnej wersji uchwalonej 7 stycznia 1993 r., w pewnych aspektach przewidywała wyższy od obecnego poziom ochrony życia dzieci poczętych.
· Zasadą przyjętą w tym akcie była odpowiedzialność karna za spowodowanie śmierci dziecka nienarodzonego, wyrażona w art. 149a § 1 kodeksu karnego – „kto powoduje śmierć dziecka poczętego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2”.
· Wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw praw człowieka (OHCHR) wezwał do przedstawienia opinii na temat wykorzystania technologii cyfrowych w celu osiągnięcia powszechnej rejestracji urodzeń.
· Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Unii Europejskiej debatowała nad poprawką do rozporządzenia w sprawie wzajemnego uznawania rodzicielstwa między państwami członkowskimi, zaprezentowaną z inicjatywy prezydencji belgijskiej.
