LGBT

W najbliższą środę 1 kwietnia 2015 r. o godz. 10.30 w Sądzie Okręgowym w Toruniu (s. 131) rozpocznie się proces z powództwa dra Paula Camerona przeciwko aktywistom homoseksualnym i Stowarzyszeniu „Pracownia Różnorodności-Stowarzyszenie na rzecz osób LGBT” o ochronę dóbr osobistych.

Dr Paul Cameron jest prezesem Family Research Institute, autorem kilkuset artykułów oraz kilkudziesięciu książek z zakresu nauk społecznych i psychologii, był doradcą do spraw rodziny rządów USA i Kanady. W ciągu ostatnich lat kilkukrotnie przyjeżdżał do Polski z cyklem wykładów na temat zagrożeń dla rodziny i konsekwencji praktyk homoseksualnych.

Pozwani aktywiści LGBT na przestrzeni kilkunastu miesięcy prowadzili kampanię nienawiści i oczerniali dra Paula Camerona w listach do rektorów szkół wyższych w Polsce, przedstawicieli państwowych instytucji naukowych oraz poprzez publikacje w czasopiśmie internetowym. Nazywając go "kłamcą", "hochsztaplerem", "pseudonaukowcem" naruszyli jego dobra osobiste w postaci czci, dobrego imienia i renomy naukowej.

Podczas środowej rozprawy zeznania złożą świadkowie oraz zostanie przesłuchany dr Paul Cameron, który specjalnie w tym celu przyleciał do Polski. Reprezentuje go adwokat Jerzy Kwaśniewski, współpracujący z Centrum Interwencji Procesowej Instytutu Ordo Iuris.

Głosowanie w Sejmie pokazało brutalną polityczną presję, mającą na celu narzucenie Rzeczpospolitej międzynarodowych zobowiązań do prowadzenia radykalnej inżynierii społecznej. W Internecie powstała petycja z apelem do Prezydenta o skierowanie Konwencji Rady Europy do prewencyjnej kontroli w Trybunale Konstytucyjnym.

Decyzja kierownictwa Platformy Obywatelskiej o siłowym przeforsowaniu przez Sejm ustawy upoważniającej Prezydenta do ratyfikacji ideologicznej Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, budzi wciąż emocje społeczeństwa.

Politycy całkowicie zignorowali postawę społeczeństwa obywatelskiego, które wielokrotnie dało wyraz dezaprobacie dla ideologicznych postanowień tej Konwencji. Jak ustalił Instytut Ordo Iuris, od września 2014 r. do 10 lutego br. do Kancelarii Sejmu wpłynęło ponad 107 000 protestów przeciwko Konwencji. Kancelaria przyznała, że powyższe dane nie muszą być kompletne i protestów może być więcej.

Opinie prawne, zamówione przez Kancelarię Premiera i komisje sejmowe, które stwierdzały konstytucyjność Konwencji były nader powierzchowne, na co zwracano już uwagę. Rozmyślnie pomijały analizę szeregu zarzutów niekonstytucyjności, które podnoszono w debacie publicznej. Jednocześnie całkowicie zlekceważono kompleksową i dogłębną ekspertyzę prawną prof. Cezarego Mika wskazującego na istotną sprzeczność Konwencji z konstytucją RP.

Konwencja zobowiązuje organy państwa w art. 6 do kierowania się ideologiczną perspektywą gender i wykorzeniania m.in. zwyczajów, tradycji opartych na „stereotypowych” rolach kobiet i mężczyzn. Tymczasem działający w strukturach ONZ komitet CEDAW od dawna utrzymuje, że podział ról w polskich rodzinach opiera się właśnie na stereotypach. Ratyfikacja Konwencji będzie zatem oznaczać zobowiązanie się Rzeczypospolitej do głębokiego ingerowania w życie rodzinne. Konwencja nakaże też wprowadzać do programów nauczania, na wszystkich etapach edukacji, informacje o „niestereotypowych rolach genderowych”, wśród których podstawowe znaczenie mają zachowania praktykowane w subkulturach LGBT.

W związku z powyższym, internauci zwracają się do Prezydenta Bronisława Komorowskiego z apelem o skierowanie Konwencji do Trybunału Konstytucyjnego.

Petycję do Prezydenta można podpisać w serwisie protestuj.pl.

Administracja Baraka Obamy zasłynęła z uznania za priorytet swej polityki zagranicznej, forsowanie wątpliwych celów obyczajowych, na czele z promocją subkultur ruchu LGBT. W ramach tej działalności finansowane są również grupy związane z prostytucją.

Dyrektor Centrum Studiów Prawnych w Instytucie C-Fam, Stefano Gennarini wskazuje w tym kontekście na bulwersujące cele promowane przez Astrea Lesbian Foundation, finansowaną przez Amerykańską Agencję ds. Rozwoju Międzynarodowego (USAID) w ramach jej nowego programu Partnerstwa na rzecz Globalnego Rozwoju LGBT.

Astrea Lesbian Foundation uważa, że “nadzwyczaj korzystna” dla osób z subkultur LGBT byłaby legalizacja prostytucji, którą Astrea poleca nazywać “sex-zawodem”. Organizacja ta, zgodnie zpublicznie dostępnymi danymi, w samym tylko 2013 roku otrzymała od USAID ponad milion dolarów, kolejne trzy miliony zaś może otrzymać do roku 2016. W ramach promocji prostytucjiAstrea krytykuje również programy zachęcające kobiety do porzucenia prostytucji. Utrzymuje się, jakoby programy te ignorowały głosy samych kobiet uwikłanych w prostytucję.

W ramach USAID finansowanych jest wiele innych organizacji promujących uprzywilejowanie subkultur LGBT. Jednym z partnerów tej rządowej agencji jest Olivia, biuro podróży dla lesbijek.Olivia organizuje wakacje, podczas których gwarantuje “otoczenie kobietami z całego świata, w różnym wieku i różnych narodowości”.

Obecne wśród aktywistów ruchu LGBT tendencje do promowania i legalizowania prostytucji ujawniły się również w Europie. W tym roku, jedna z liderek środowisk LGBT w Parlamencie Europejskim, pos. Ulrike Lunacek dążyła do zablokowania rezolucji w sprawie „Wykorzystywania seksualnego, prostytucji i ich wpływie na poszanowanie równości płci”, jednoznacznie potępiającej prostytucję. Lunacek zgłosiła projekt rezolucji alternatywnej, który nie potępiał jednoznacznie zjawiska prostytucji, ale forsował tezę, jakoby należało traktować prostytucję jak każdy inny zawód, jeśli jest uprawiana dobrowolnie. Forsując tezę o istnieniu tzw. „dobrowolnej prostytucji” domagano się uznania jej za pracę na własny rachunek, podlegającą opodatkowaniu oraz obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu.

Podobne tendencje do relatywizowania negatywnej oceny zjawiska prostytucji obserwujemy w dokumentach, zdominowanego przez środowiska feministyczne, komitetu CEDAW. W ostatnich uwagach komitetu do polskiego raportu okresowego z wdrażania konwencji CEDAW, stwierdzenia mówiące o konieczności zwalczania i ścigania prostytucji odnoszone są jedynie do prostytucji kwalifikowanej jako przymusowa (forced prostitution).