płeć

Senat rozpatruje obecnie, uchwaloną 8 listopada br. przez Sejm,ustawę o cudzoziemcach. Art. 160 pkt. 3 tej ustawy przewiduje możliwość udzielania zezwolenia na pobyt czasowy w Polsce cudzoziemcowi, który jest w stałym związku z osobą tej samej płci, będącą obywatelem RP, innego państwa członkowskiego UE lub państwa członkowskiego EFTA.

Ustawa to ukrywa. Pisze się o cudzoziemcu, który prowadzi życie rodzinne w rozumieniu Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Jednak w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (sprawy: Schalk i Kopf p. Austrii, §§ 94 (ap.nr 30141/04), i P.B. i J.S. p. Austrii, § 30) oznacza to również stały związek osób tej samej płci!

Prawo europejskie nie wymaga przyznawania cudzoziemcom ochrony „życia rodzinnego w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności”. Ich życie rodzinne „po prostu”, a nie „w rozumieniu Konwencji …” jest chronione przez inne przepisy tej ustawy. Przyjęcie, stworzonego wyłącznie na użytek subkultur ruchu LGBT, art. 160 pkt. 3 będzie godziło w konstytucyjny model życia rodzinnego chroniony na mocy art. 18 Konstytucji RP. Stwierdza on, że pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się „małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo” a nie „życie rodzinne w rozumieniu Konwencji”. Przepis artykułu 160 pkt 3 ustawy umożliwia, trudny do kontrolowania, napływ do kraju osób należących do środowisk LGBT, a pochodzących spoza obszaru UE.

Senacka Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przyjęła poprawkę o usunięciu art. 160 pkt. 3 z ustawy, dzięki czemu Senat otrzyma na najbliższym posiedzeniu możliwość wykreślenia szkodliwego przepisu z ustawy o cudzoziemcach.

Za pomocą strony CitizenGO można podpisać petycję i zaapelować do senatorów aby poparli poprawkę Komisji i nie pozwolili na podważanie konstytucyjnie chronionego w Polsce modelu życia rodzinnego.

Jak już informowaliśmy, Parlament Europejski zajął się zagadnieniem eksterminacji kobiet we wczesnym etapie ich życia. Na posiedzeniu plenarnym 8 października br. europosłowie przyjęli rezolucję w sprawie ludobójstwa ze względu na płeć: brakujące kobiety? (2012/2273 (INI)).

Sprawozdanie potępia aborcję, gdy jest ona oparta na prenatalnej selekcji płci i przypomina, że ludobójstwo ze względu na płeć jest zbrodnią i pogwałceniem praw człowieka. Parlament Europejski wzywa również rządy państw aby podjęły działania mające na celu fundamentalną zmianę opinii społecznej w celu zahamowania krzywdzących zachowań i stosowania przemocy wobec kobiet.

Rezolucję chciano uzupełnić o, afirmujące godność człowieka, poprawki przygotowane przez słowacką europoseł Annę Záborską. Zgłosiło je 88 posłów, wśród których było 12 Polaków. Ordo Iuris, w swej korespondencji z parlamentarzystami, argumentowało na rzecz poparcia tych poprawek zarówno na etapie ich zgłaszania, jak i bezpośrednio przed głosowaniami plenarnymi. Niestety, spośród pięciu poprawek cztery zostały odrzucone. Nie przyjęto m.in. punktu podkreślającego prawo do odmowy działania sprzecznego z własnym sumieniem (szczególnie w przypadku aborcji) oraz poprawek przypominających fakt nieistnienia na gruncie prawa międzynarodowego „prawa do aborcji” oraz treść Deklaracji Praw Dziecka podjętej przez Zgromadzenia Ogólnego ONZ w 1959 r., w której wyraźnie stwierdzano, że prawo do odpowiedniej ochrony przysługuje dzieciom również przed narodzeniem. Odrzucono również poprawkę nawiązującą do wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-34/10 Brüstle v. Greenpeace.

Jedyna poprawka do rezolucji ws. ludobójstwa ze względu na płeć, która uzyskała akceptację większości europosłów, dotyczy restrykcji budżetowych. Parlament Europejski wzywa, by pomoc Unii nie była udzielana żadnemu organowi, żadnej organizacji lub żadnemu programowi, które wspierają jakiekolwiek działania lub uczestniczą w zarządzaniu jakimikolwiek działaniami, w ramach których dochodzi do naruszenia praw człowieka, takiego jak wymuszona aborcja, przymusowa sterylizacja kobiet i mężczyzn, określanie płci płodu w celu dokonania selekcji prenatalnej lub dzieciobójstwa.

Zważywszy na odrzucenie ww. poprawek, pomimo potępienia przez rezolucję selektywnej aborcji i prenatalnej selekcji płci, można mieć wątpliwości, czy treść rezolucji Parlamentu Europejskiego podnosi wszystkie istotne zagadnienia mające wpływ na masową eksterminację kobiet na wczesnym etapie ich życia. Autorzy sprawozdania zalecają zmiany inspirowane wyraźnie przez ideologię feministyczną i wpisujące się w, obserwowana od jakiegoś czasu, strategię mająca na celu przeforsowanie globalnego standardu prawa do aborcji, o czym już pisaliśmy.

Europejski Trybunał Praw Człowieka postanowił skierować sprawę H. przeciwko Finlandiido Wielkiej Izby w celu powtórnego jej rozpatrzenia. Istnieje jednak szereg wątpliwości co do zasadności tej decyzji.

Wniosek skarżącego został odrzucony przez Trybunał jednogłośnie. W sprawie tej Trybunał zastosował dobrze ugruntowane przez orzecznictwo zasady wynikające z wyroków w sprawach Schalk i Kopf przeciwkoAustrii (nr 30141/04) oraz Goodwin przeciwko Wielkiej Brytanii (nr 28957/95), które również zapadły jednogłośnie.  Zaskakujące jest zatem to, że sprawa została skierowana do Wielkiej Izby.

Formułowane są także obawy co do pozaprawnych motywów decyzji Trybunału.