reprodukcja

Po raz drugi w tym tygodniu, Parlament Europejski przyjął ważny raport, który tym razem dotyczył „praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2013 oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie”, autorstwa P.A. Panzeri z ugrupowania Socjalistów i Demokratów.

Na uwagę zasługuje szereg pozytywnych regulacji dotyczących, m. in. ludobójstwa, przemocy na tle narodowym i religijnym, niewolnictwa, wszelkich form pracy przymusowej, w tym pracy wykonywanej przez dzieci. Wśród nich znajduje się także potwierdzenie prawa wolności myśli, sumienia i wyznania lub przekonań (pkt 128) oraz deklaracja, że „wolne społeczeństwo obywatelskie jest jednym z fundamentów ochrony i wsparcia praw człowieka i wartości demokratycznych we wszystkich społeczeństwach” (pkt 121).

Tym niemniej, podobnie jak raport Tarabella, tak przyjęta dziś rezolucja, epatując retoryką praw człowieka odmawia tej ochrony osobom najbardziej bezbronnym, czyli dzieciom na wczesnym etapie ich rozwoju. Jak zaznaczyła deputowana Marijana Petir z Europejskiej Partii Ludowej – nie da się osiągnąć równości kosztem praw innych.

W raporcie Panzeri znalazły się wezwania do upowszechnienia aborcji oraz promowania praw reprodukcyjnych i seksualnych. Jest to kolejny, jaskrawy wyraz lekceważenia dla zasady subsydiarności, którą werbalnie się afirmuje a faktycznie ignoruje. Tymczasem formułowanie i realizacja polityki dotyczącej zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz wiążących się z nimi praw należy do wyłącznej kompetencji krajów członkowskich UE.

Warto przypomnieć, że Komisja Europejska 28 listopada 2014 r. zajęła stanowisko, zgodnie z którym „Unia Europejska nie ma kompetencji w przedmiocie polityki aborcyjnej i nie może ingerować w tym zakresie w rozwiązania państw członkowskich” (E-006285/14, E-007476/14). Postanowienia zawarte w raporcie Panzeri kwestionują także postanowienia przyjętej 10 grudnia 2013 r. rezolucji w sprawie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz praw w tej dziedzinie (2013/2040(INI)), stwierdzającą expressis verbis, że „określanie i realizacja polityki w dziedzinie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz edukacji seksualnej należą do kompetencji państw członkowskich”.

W ten sposób, oba raporty forsują rozwiązania naruszające również gwarancje poszanowania ludzkiej godności wyrażone w art. 1 Karty Praw Podstawowych. Dzieje się tak, mimo sukcesu Europejskiej Inicjatywy Obywatelskiej Jeden z Nas, która empirycznie wykazała ogromne poparcie Europejczyków dla ochrony życia ludzkiego w stadium prenatalnym, powołując się na orzeczenie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Bruestle, w którym kategoria godności została bezpośrednio odniesiona do człowieka od momentu poczęcia. Politycy zasiadający w PE wykazali się zatem całkowitym lekceważeniem dla głosu Europejczyków, większa wagę przywiązując do nacisku lobby forsującego interesy podmiotów czerpiących korzyści z dokonywania aborcji i eksperymentowania na dzieciach pozostających na najwcześniejszym etapie rozwoju.

Ekstremistyczną wymowę raportu Panzeri złagodziło w pewnym stopniu przyjecie poprawki 3, która zmieniała punkt stygmatyzujący legalne inicjatywy prawotwórcze w krajach europejskich dotyczące zakazu propagowania praktyk homoseksualnych lub wyraźnie zakazujących ingerencji lub rozmywania natury małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny, poprzez propagowanie homoseksualnych konkubinatów lub „małżeństw” homoseksualnych. Warto przypomnieć w tym kontekście, że art. 9 Karty Praw Podstawowych UE wyraźnie stwierdza, że „prawo do zawarcia małżeństwa i prawo do założenia rodziny są gwarantowane zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tych praw”.

Poprawka 3 usunęła wezwania do ustanowienia przepisów ograniczających wolność słowa przez forsowanie nowego typu przestępstwa (mowy nienawiści) zapewniających uprzywilejowaną ochronę prawno-karną członkom subkultur ruchu LGBT ”ze względu na orientację seksualną, tożsamość płciową lub ekspresję płciową” (pkt 165). Przepis ten w pierwotnym brzmieniu naruszał zasady wolności przekonań i wolności społeczeństwa obywatelskiego. W skróconej wersji także budzi zasadnicze wątpliwości stygmatyzując Mołdawię, za jej dążenia do ochrony młodzieży przed propagowaniem aktywności homoseksualnej oraz za ochronę tożsamości małżeństwa.

10 marca br. Parlament Europejski głosował w sprawie kontrowersyjnego Raportu dotyczącego równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2013 r., którego autorem jest europoseł Marc Tarabella. W rzeczywistości jednak, Raport ten był kolejną próbą wprowadzenia do międzynarodowego dyskursu pojęcia „praw reprodukcyjnych i seksualnych” – ideologicznie nacechowanego terminu o niedoprecyzowanym znaczeniu, w ramach którego usiłuje się narzucić państwom członkowskim liberalizację aborcji. Jednocześnie, w mediach społecznościowych przeprowadzana była kampania, której celem było zwrócenie uwagi deputowanych na wyrażoną w 2013 roku rezolucję gwarantującą, iż „tworzenie i implementacja polityki związanej z prawami seksualnymi i reprodukcyjnymi oraz edukacją seksualną w szkołach jest kompetencją Państw Członkowskich“. W jej trakcie, blisko 170.000 osób wyraziło swój sprzeciw wobec zapisów sprzecznych z gwarantowaną przez Kartę Praw Podstawowych UE ochroną godności człowieka.

Niestety, pomimo tak ogromnej mobilizacji społecznej, stosunkiem głosów 441 do 205, Raport został przyjęty wraz z kontrowersyjnymi zapisami mówiącymi o powszechnym dostępie do aborcji. Jedyna istotna poprawka, przyjęta w głosowaniu deklaruje poszanowanie wyłącznej kompetencji państw członkowskich w zakresie formułowania i realizowania polityki dotyczącej zdrowi seksualnego i reprodukcyjnego oraz wiążących się z nim praw.

Przyjęty raport jest przez to sam w sobie sprzeczny, ponieważ z jednej strony usiłuje narzucać postulaty przemysłu aborcyjnego i reprezentujących jego interesy środowisk politycznych, a jednocześnie potwierdza wyłączne kompetencje krajów członkowskich w zakresie tworzenia prawa dotyczącego zdrowia seksualnego i praw reprodukcyjnych. Co więcej, raport stygmatyzuje te państwa, które przyjmują korzystne rozwiązania podatkowe ułatwiające jednemu z rodziców podjęcie decyzji o skoncentrowaniu swej aktywności na prowadzeniu domu i wychowaniu dzieci. Jednocześnie pełne rodziny, są w raporcie stygmatyzowane jako wyrażające „ograniczoną koncepcję rodziny” wzywając do koniecznego przyjmowania rozwiązań promujących podejmowanie przez kobiety pracy najemnej poza domem. Rozwiązania te zostały poparte przez część polskiej delegacji do Parlamentu Europejskiego, głównie z Europejskiej Partii Ludowej.

Raport stanowi jedynie formę wyrazu opinii Parlamentu Europejskiego i nie posiada mocy wiążącej, jednak będzie on wykorzystywany do promowania rozwiązań poważnie ograniczających ochronę życia ludzkiego na wczesnych etapach jego rozwoju.

Podobne cele forsowane są w tzw. Raporcie Panzeri, który będzie przedmiotem czwartkowego głosowania. Idzie on jednak znacznie dalej, gdyż nie tylko promuje „prawo do aborcji”, lecz także wywiera presję w kierunku instytucjonalizację rozwiązań prawnych kwestionujących naturę małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny i promujących polityczne postulaty subkultur LGBT. Formułowanie tego typu postulatów poważnie wykracza poza zakres kompetencji Unii Europejskiej.

W najbliższych dniach Parlament Europejski będzie obradował nad przyjęciem dwóch raportów forsujących tzw. „prawo do aborcji“ oraz poszerzenie „praw reprodukcyjnych i seksualnych“. Postulaty zawarte w raportach stoją w sprzeczności z podstawowymi zasadami prawa Unii Europejskiej, w tym z zasadą pomocniczości oraz z art. 1 i 2 Karty Praw Podstawowych UE.

Pierwszy z projektów to przygotowany przez belgijskiego deputowanego Marca Tarabella raport dotyczący równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej. Paragraf 45 tego raportu stanowi, iż „kobiety powinny mieć kontrolę nad swymi prawami seksualnymi oraz reprodukcyjnymi poprzez bezpośredni dostęp do środków antykoncepcyjnych oraz aborcji“. Jest to kolejna próba przeforsowania przez środowiska lewicowe koncepcji tzw. „prawa do aborcji“. Raport będzie przedmiotem głosowania w najbliższy wtorek.

Drugi z dokumentów, „Roczny raport o prawach człowieka i demokracji na świecie w 2013 r. i polityki Unii Europejskiej w tej sprawie“, został zaprezentowany przez włoskiego eurodeputowanego Piera Panzeriego. Raport zawiera m.in. postulat rozszerzenia „praw reprodukcyjnych i seksualnych“ (§ 135) oraz „prawa dostępu do (...) bezpiecznej i legalnej aborcji“ (§ 35). Parlament Europejski ma głosować nad jego przyjęciem w najbliższy czwartek.

W 2013 r. Parlament Europejski odrzucił podobny projekt, tzw. Raport Estreli dotyczący „praw reprodukcyjnych i seksualnych“. W Raporcie Estreli również postulowano wprowadzenie „prawa do aborcji“. Zamiast raportu Parlament Europejski przyjął wówczas rezolucję, w której przypomniał, że „tworzenie i implementacja polityki związanej z prawami seksualnymi i reprodukcyjnymi oraz edukakcją seksualną w szkołach jest kompetencją Państw Członkowskich“.

Oba raporty budzą poważne wątpliwości w zakresie zgodności z art. 1 i 2 Karty Praw Podstawowych UE oraz zasadami traktatowymi UE. Koncepcja tzw. „prawa do aborcji“ stoi w sprzeczności zarówno z zasadą ochrony nienaruszalnej godności człowieka (art. 1 Karty Praw Podstawowych UE) oraz gwarancjami prawa do życia przysługującego każdemu człowiekowi (art. 2 Karty Praw Podstawowych UE). Co więcej, problematyka ta nie leży w zakresie kompetencji Unii Europejskiej, a w związku z tym wydawanie rekomendacji w zakresie przyjęcia „prawa do aborcji“ budzi zasadnicze wątpliwości co do zgodności z zasadą pomocniczości (art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej).