Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).
Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.
Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.
Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.
Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.
W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]
Data publikacji: 06.02.2023
· Na początku 2023 r. Wielka Izba Trybunału w Strasburgu stwierdziła naruszenie prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego grupy par jednopłciowych z powodu braku możliwości sformalizowania ich związku.
· Instytut Ordo Iuris przygotował analizę, w której wskazuje, że choć wyrok Wielkiej Izby formalnie adresowany jest do Federacji Rosyjskiej, to w praktyce może on mieć wpływ na Polskę i inne państwa europejskie.
· Trybunał w Strasburgu wyprowadził bowiem z art. 8 Konwencji ogólny, nieograniczający się do Rosji, obowiązek państw do stworzenia „ram prawnych” dla „stabilnych i zaangażowanych” par jednopłciowych.
· Orzeczenie Wielkiej Izby wyznacza standardy interpretacji Konwencji dla mniejszych składów orzekających Trybunału, które właśnie rozpatrują skargi aktywistów LGBT przeciwko Polsce.
· Instytut Ordo Iuris przygotował analizę na ten temat.
Sprawa dotyczyła trzech par jednopłciowych, które w latach 2009-2013 bezskutecznie próbowały wziąć ślub w rosyjskich urzędach stanu cywilnego, mimo jednoznacznych przepisów prawa przewidujących małżeństwo wyłącznie dla związku kobiety i mężczyzny. Pierwsza para w 2010 r., a druga i trzecia w 2014 r., złożyły skargi do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, zarzucając Rosji naruszenie ich prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego (art. 8 EKPC). W 2021 r. Trybunał uwzględnił ich skargę, ale Rosja odwołała się do Wielkiej Izby ETPC, która na początku stycznia bieżącego roku utrzymała wcześniejszy wyrok w mocy. Wyrok został przyjęty większością 14 do 3 głosów, ale z tej trójki tylko dwóch sędziów głosowało przeciw merytorycznej istocie rozstrzygnięcia (w tym sędzia prof. Krzysztof Wojtyczek z Polski).
W przygotowanej analizie Centrum Prawa Międzynarodowego Ordo Iuris wskazuje, że choć wyrok Wielkiej Izby jest formalnie adresowany do Federacji Rosyjskiej, to w praktyce będzie miał wpływ także na Polskę i wszystkie inne państwa Rady Europy. Wielka Izba ETPC wyznacza bowiem de facto standardy interpretacji Konwencji, którymi kierują się mniejsze składy orzekające Trybunału, w tym te rozpatrujące właśnie skargi polskich aktywistów LGBT przeciwko Polsce, domagających się instytucjonalizacji związków jednopłciowych.
Wielka Izba ETPC wyprowadziła z art. 8 Konwencji pozytywny obowiązek stworzenia przez wszystkie państwa europejskie „określonych ram prawnych” dla „stabilnych i zaangażowanych” związków jednopłciowych. Jednocześnie zdyskwalifikowała ona wszystkie podstawowe argumenty przeciwko instytucjonalizacji związków jednopłciowych, jakie można było dotychczas podnieść w celu uchylenia się od tego obowiązku – w ocenie Wielkiej Izby nie usprawiedliwia tego ani wola większości społeczeństwa, ani ochrona rodziny, ani ochrona małoletnich przed promocją homoseksualizmu. Wielka Izba pozostawiła jedynie państwom swobodę co do formy i treści formalizacji związków jednopłciowych, które nie muszą zostać całkowicie zrównane z małżeństwami.
W ocenie Wielkiej Izby ETPC, „stabilne i zaangażowane” relacje homoseksualne stanowią „życie rodzinne” w rozumieniu art. 8 Konwencji, bo nie różnią one niczym istotnym od relacji między kobietą a mężczyzną. W swojej analizie Instytut Ordo Iuris zwraca jednak uwagę, że przyjęte przez Trybunał rozumienie rodziny znacząco odbiega od jego znaczenia wynikającego z tekstu art. 8 Konwencji, który – zgodnie z jej preambułą - należy odczytywać w świetle art. 16 ust. 1 i 3 oraz art. 25 ust. 2 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Z tych przepisów zaś jasno wynika, że rodziną jest wspólnota oparta na związku kobiety i mężczyzny, dążących do zostania rodzicami.
Stanowisko ETPC jest owocem techniki wykładni Konwencji jako „żywego instrumentu”, który zakłada, że rozumienie pojęć w niej zawartych nie jest stałe, ale ewoluuje wraz z poglądami społeczeństwa. W swojej analizie Instytut Ordo Iuris wskazuje, że Trybunał nie ma kompetencji do adaptowania przepisów Konwencji do poglądów społeczeństwa – to jest domena prawodawcy, którym w przypadku traktatu jest gremium państw-stron, mogących dokonać jego rewizji w odpowiedniej procedurze. Zmiana definicji pojęcia rodziny wymagałaby zmiany Konwencji przez państwa-strony, nie jest natomiast domeną Trybunału w Strasburgu.
Sprawa Fedotova i inni v. Rosja, wyrok Wielkiej Izby ETPC z 17.1.2023 r.
Wierzę w to, że już niedługo genderowa ideologia poniesie sromotną klęskę na całym świecie a w podręcznikach szkolnych nasze dzieci będą uczyć się o minionej, mrocznej epoce, w której chirurgicznie i hormonalnie okaleczano setki tysięcy dzieci… w imię dyktatu pseudonauki gender i politycznej poprawności.
· Parlament Europejski będzie głosował nad zaprezentowanym przez Komisję Europejską projektem nowelizacji dyrektywy w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar.
Takim tytułem opatrzony został artykuł w „The Washington Post” dotyczący ubiegłotygodniowej konferencji w Rzymie, zorganizowanej przez twórców tzw. Deklaracji z Casablanki. Dwudniowa konferencja, poświęcona dyskusji na temat globalnego zakazu macierzyństwa zastępczego, odbyła się w gmachu prywatnego rzymskokatolickiego uniwersytetu LUMSA (drugiego najstarszego uniwersytetu w Rzymie po Uniwersytecie Sapienza).
· W Rzymie miała miejsce międzynarodowa konferencja poświęcona zagadnieniu surogacji.
