Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).

Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.

Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.

Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.

Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.

W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]

Przejdź do treści
PL | EN
Facebook Twitter Youtube
świadczenia

świadczenia

Uwagi do projektu ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (projekt z dnia 22 grudnia 2015 r.)

Projekt ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci przewiduje wprowadzenie w Polsce na drugie i każde kolejne dziecko powszechnego świadczenia wychowawczego
Czytaj Więcej

Analiza projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (projekt z dnia 13 marca 2015

Konieczność nowelizacji ustawy o świadczeniach rodzinnych (dalej uśr) jest konsekwencją jej wcześniejszych zmian będącego ich konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego.
Czytaj Więcej

Ikonowicz i Miller ukrywają się przed prof. Chazanem

Dodane przez ordoiuris.admin - sob., 05/23/2015 - 11:30

Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa zarządził ogólnopolskie poszukiwanie Piotra Ikonowicza, ukrywającego się przed wymiarem sprawiedliwości od czasu złożenia przez prawników Ordo Iuris, w imieniu prof. Bogdana Chazana, prywatnego aktu oskarżenia za znieważające Profesora wypowiedzi polityka. Nazwał on ówczesnego dyrektora Szpitala Świętej Rodziny „zwyrodnialcem", „pomyleńcem", „człowiekiem bez sumienia", „złem na miarę biblijną" i „wcieleniem Szatana" oraz wzywał do pozbawienia go prawa wykonywania zawodu.


Oskarżonemu o czyn z art. 216 §2 Kodeksu Karnego Piotrowi Ikonowiczowi grozi kara grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

 

Wymiaru sprawiedliwości unika także Leszek Miller. Politykowi brak odwagi, by stanąć przed sądem w związku ze swymi wypowiedziami z lipca u.r. W audycji „Sygnały dnia" Pierwszego Programu PR twierdził, że „Profesor Chazan to jest religijny psychopata, który nie pozwala kobietom na badania prenatalne, zmusza kobiety, żeby rodziły dzieci, które są ciężko okaleczone i za chwilę umrą" oraz, że tacy lekarze jak Bogdan Chazan „stanowią zagrożenie dla życia kobiet, skazują je na cierpienie" i „odmawiają wykonywania obowiązków zawodowych". Polityk podważał prawo lekarzy sumienia do zajmowania stanowisk dyrektorów publicznych placówek ochrony zdrowia.


Pomimo tego, że do Sejmu RP wpłynął oficjalny wniosek oskarżyciela o uchylenie immunitetu poselskiego Leszka Millera, do dnia dzisiejszego Komisja Regulaminowa i Spraw Poselskich nie zebrała się aby go rozpoznać, choć rozpoznawała już wnioski składane w terminie znacznie późniejszym.


Proceduralna obstrukcja wymiaru sprawiedliwości spotkała się z krytyką senatora Platformy Obywatelskiej Jana Filipa Libickiego, który podczas posiedzenia Senatu 7 maja wezwał Ministra Sprawiedliwości do interwencji w tej sprawie z uwagi na ryzyko naruszenia przysługującego prof. Bogdanowi Chazanowi prawa do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki.

 

W tym samym dniu grupa senatorów Prawa i Sprawiedliwości, na czele z Janem Marią Jackowskim, wystąpiła do Prokuratora Generalnego o udzielenie wyjaśnień o okolicznościach umorzenia śledztwa, które toczyło się w sprawie prof. Bogdana Chazana. Niepokój senatorów wzbudziło bowiem przedstawione mediom ustne wyjaśnienie decyzji prokuratora, niejednoznaczne i stawiające byłego dyrektora Szpitala Świętej Rodziny w dwuznaczny sposób, choć decyzja prokuratora o umorzeniu śledztwa oznacza, że nie dopatrzył się on w działaniach prof. Bogdana Chazana podstaw do wniesienia aktu oskarżenia.

Kategoria
Rodzina i Małżeństwo

Ikonowicz i Miller ukrywają się przed prof. Chazanem

W zeszłym tygodniu Sejm pracował nad rządowymi projektami zmian w ustawie o świadczeniach rodzinnych.
Czytaj Więcej

Polityka rodzinna: dla rządu to wciąż obciążenie budżetu, a nie prorozwojowy instrument

Dodane przez ordoiuris.admin - czw., 05/21/2015 - 11:56

W zeszłym tygodniu Sejm pracował nad rządowymi projektami zmian w ustawie o świadczeniach rodzinnych. Zaproponowane w nich rozwiązania to zaledwie namiastka spójnego systemu wsparcia rodzin. Chociaż prognozy demograficzne dla naszego kraju są jednymi z najbardziej pesymistycznych na świecie, Polska wciąż należy do krajów konsekwentnie ignorujących inwestycje w wychowanie kolejnych pokoleń. Polityka rodzinna w naszym kraju wypada fatalnie nie tylko w porównaniu z krajami Europy Zachodniej, ale także na tle rozwiązań obowiązujących w Czechach, Rosji, na Węgrzech czy Ukrainie. W przeciwieństwie do Polski, kraje inwestujące w rodzinę notują w ostatnich latach znaczny wzrost dzietności.


Jeśli nie wzrośnie liczba urodzeń, ludność Polski zmniejszy się w ciągu najbliższych dziesięcioleci o ponad 5 milionów. Takie prognozy przedstawia Komisja Europejska w raporcie dotyczącym starzenia się w krajach członkowskich w latach 2013-2060. Gwałtowne starzenie się społeczeństwa doprowadzi nie tylko do załamania systemu emerytalnego i pogłębienia niewydolności służby zdrowia, ale też do głębokiego kryzysu innych gałęzi gospodarki. Niski poziom urodzeń jest przez międzynarodowych ekspertów wskazywany jako najważniejsza bariera rozwoju Polski w kolejnych dziesięcioleciach. W ciągu kilkudziesięciu lat Polska z jednego spośród najmłodszych europejskich społeczeństw przeobrazi się w jedno z najstarszych.


Choć rozwiązania proponowane w rządowych projektach ustaw o świadczeniach rodzinnych usuwają niektóre luki w istniejącym systemie wsparcia rodzin, nie tworzą one spójnego systemu polityki rodzinnej. System wsparcia rodzin w Polsce rażąco odbiega od rozwiązań przyjętych w większości pozostałych krajów Europy, które w istotnym stopniu inwestują w rodzinę. Polska jest też jednym z nielicznych krajów Europy, które nie mogą pochwalić się na przestrzeni ostatnich lat istotnym wzrostem poziomu dzietności. Jednocześnie młodzi Polacy jako główny powód niskiej dzietności wskazują złą sytuację materialną.


Polska należy do państw europejskich o najniższym poziomie wydatków na rodzinę. W krajach OECD wydaje się na wsparcie rodzin średnio ok. 2,55% PKB, Polska przeznacza na ten cel zaledwie ok. 1,5% PKB. Mimo wydłużenia urlopów wychowawczych, ich długość wciąż istotnie odbiega od poziomu przyjętego w dużej części pozostałych krajów Unii Europejskiej, gdzie rodzice mogą poświęcić na wychowanie dzieci od 18 miesięcy do nawet 3 lat płatnego urlopu. Świadczenia rodzinne mają w naszym kraju niemal wyłącznie charakter pomocy socjalnej dla najbiedniejszych. Kraje, które zanotowały w ostatnich latach znaczny wzrost dzietności, traktują wsparcie dla rodzin jako inwestycje prorozwojowe, które w kolejnych dziesięcioleciach przyniosą wymierne korzyści. Więcej dzieci rodzi się nie tylko we Francji czy Wielkiej Brytanii, ale także w Rosji i na Ukrainie. Po wprowadzeniu spójnej polityki prorodzinnej poprawiła się także sytuacja demograficzna wielu państw środkowej Europy, w tym Węgier, Litwy, Estonii czy Czech.


Węgry od kilku lat sukcesywnie realizują kompleksową politykę prorodzinną, na którą przeznaczają ok. 4% PKB. Składają się na nią szereg świadczeń rodzinnych otrzymywanych niezależnie od dochodu, w tym świadczenia dla niepracujących rodziców lub dziadków wychowujących dziecko, oraz prosty system ulg podatkowych, który sprawia, że zdecydowana większość rodzin mających co najmniej trójkę dzieci w ogóle nie płaci podatku dochodowego. W rodzinach wielodzietnych każde dziecko obniża podstawę opodatkowania o 710 euro miesięcznie. Dzięki systemowym rozwiązaniom poziom dzietności w ciągu 3 lat wzrósł na Węgrzech o 14%.


Wyraźny wzrost liczby urodzeń nastąpił także w Estonii, gdzie w ciągu pierwszych 4 lat od wprowadzenia spójnej polityki rodzinnej dzietność wzrosła o 25%. Tamtejsze władze przeznaczają na inwestycje w rodzinę blisko 2,4% PKB. W przeliczeniu na jedno dziecko wsparcie wynosi średnio 1132 euro rocznie. Rodzice mogą ponadto skorzystać z płatnego urlopu, którego długość wynosi 435 dni. Kwota wolna od podatku rośnie wraz z urodzeniem kolejnych dzieci, a w rodzinie z trójką wynosi 7 000 euro rocznie.


Również w Czechach, gdzie rodzice mogą korzystać z płatnego urlopu po urodzeniu dziecka aż przez trzy lata, poziom dzietności wyraźnie wzrósł w ostatnim dziesięcioleciu i jest obecnie dużo wyższy niż w naszym kraju.


Brak rozwiniętych instrumentów polityki prorodzinnej w naszym kraju stanowi naruszenie Konstytucyjnego obowiązku udzielania wsparcia rodzinie. Konstytucja RP przepisami art. 18 oraz art. 71 ust. 1 i 2 nakłada na władze publiczne obowiązek uwzględniania w polityce dobra rodziny oraz zapewnienia pomocy rodzinom. Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie podkreślał w orzecznictwie doniosłość tych konstytucyjnych obowiązków. Lekceważenie przez władze konstytucyjnego obowiązku wsparcia rodziny jest jednym z powodów, dla których wielu młodych Polaków nie widzi szans na rozwój w ojczyźnie i decyduje się na emigrację.

Kategoria
Rodzina i Małżeństwo

Polityka rodzinna: dla rządu to wciąż obciążenie budżetu, a nie prorozwojowy instrument

W zeszłym tygodniu Sejm pracował nad rządowymi projektami zmian w ustawie o świadczeniach rodzinnych.
Czytaj Więcej
Subskrybuj świadczenia