Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).
Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.
Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.
Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.
Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.
W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]
Data publikacji: 20.02.2023
· Często dyskutowanym sposobem rozwiązania problemu opieki nad dzieckiem po rozwodzie rodziców jest tzw. piecza naprzemienna.
· W Senacie trwają prace nad projektem ustawy wprowadzającej tę instytucję do Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego.
· Procedowany projekt przewiduje priorytetowe orzekanie przez sądy opieki naprzemiennej oraz wprowadzenie karalności utrudniania lub uniemożliwiania kontaktów albo sprawowania opieki nad dzieckiem.
· Instytut Ordo Iuris przygotował raport na temat opieki naprzemiennej, w którym podkreśla, że w regulacjach dotyczących tej kwestii należy wziąć pod uwagę przede wszystkim dobro dziecka i jego prawidłowy rozwój.
· Ordo Iuris zauważa też, że opieka naprzemienna nie zawsze korzystnie wpływa na dziecko.
Pojęcie opieki naprzemiennej od ponad 6 lat jest terminem ustawowym. Oznacza ona sytuację, gdy rodzice rozwiedzeni lub pozostający w separacji, sprawują pieczę nad dzieckiem w porównywalnych i powtarzających się okresach.
Projekt ma stanowić realizację postulatów zawartych w petycji wielokrotnej „Stop alienacji rodzicielskiej”, wniesionej do Senatu RP blisko 6 lat temu. Zdaniem autorów petycji, sądy naruszają dobro dzieci, pozbawiając je po rozwodzie rodziców możliwości zamieszkiwania w takim samym wymiarze czasu zarówno z matką jak i z ojcem.
Długi czas jaki upłynął od dnia przedłożenia petycji wynika przede wszystkim z licznych wątpliwości związanych z zawartym w petycji postulatem ustanowienia opieki naprzemiennej priorytetowym sposobem sprawowania władzy rodzicielskiej przez rozwiedzionych lub żyjących w rozłączeniu rodziców. Mimo tych wątpliwości, projekt przychyla się do formułowanych w petycji postulatów i przewiduje:
Instytut Ordo Iuris negatywnie ocenia te rozwiązania. Autorzy raportu podkreślają, że, na podstawie dostępnych badań, nie można uznać opieki (pieczy) naprzemiennej za rozwiązanie jednoznacznie lepsze od pozostałych. Jego wpływ na dziecko może być niekiedy pozytywny, innym razem zaś negatywny. Jak przyznaje towarzysząca projektowi ocena skutków regulacji, taki system sprawowania opieki nie zawsze korzystnie wpływa na dziecko, ze względu m.in. na brak stabilności spowodowany ciągłymi przeprowadzkami i zmianą miejsca zamieszkania (badacze w szczególności zwracają uwagę na negatywne efekty rozłąki małych dzieci z matką). Ponadto w wielu pracach naukowych podkreśla się, że opieka naprzemienna funkcjonuje efektywnie i przynosi korzyści zarówno rodzicom, jak i dzieciom wyłącznie, gdy jest efektem porozumienia rodziców, a rodzice nie są ze sobą skonfliktowani oraz jednocześnie, gdy rodzice zamieszkują niedaleko od siebie. Pozwala to dziecku na uczęszczanie do jednej placówki edukacyjnej i utrzymanie tego samego środowiska rówieśniczego. Oprócz tych podstawowych warunków, na korzystny lub negatywny wpływ opieki naprzemiennej na dziecko oddziałują też inne czynniki, w tym brak lub obecność nowego małżonka albo innych dzieci rodzica.
„W związku z tym, iż tak kluczowe okoliczności jak brak konfliktu między rodzicami czy bliska odległość między ich miejscami zamieszkania występują relatywnie rzadko, wydaje się, że opieka naprzemienna nie powinna być «priorytetowym» sposobem sprawowania władzy rodzicielskiej przez rozwiedzionych lub żyjących w rozłączeniu rodziców. Właściwym jest raczej by była jednym ze sposobów sprawowania władzy rodzicielskiej. Możliwość jej ustanowienia istnieje zaś już obecnie. Co więcej, w przypadku braku porozumienia, sąd, rozstrzygając o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem, ma kompetencje do tego, by orzec zarówno o pozostawieniu władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom wraz ze wskazaniem miejsca stałego przebywania dziecka, jak i o pieczy naprzemiennej rodziców nad dzieckiem” – zauważa adw. Rafał Dorosiński, członek zarządu Instytutu Ordo Iuris.
Także drugie, przewidywane w projekcie rozwiązanie, polegające na wprowadzeniu karalności utrudniania lub uniemożliwiania kontaktów albo sprawowania opieki, może budzić wątpliwości. Prawo karne jest środkiem ostatecznym i często nie stanowi odpowiedniego, koniecznego i proporcjonalnego narzędzia regulowania stosunków w (nawet rozbitej) rodzinie. Ordo Iuris jednoznacznie krytycznie ocenia w szczególności sformułowanie w projektowanym art. 207a Kodeksu karnego znamienia czynu zabronionego, którym miałoby być „utrudnianie kontaktów” z małoletnim. Ze względu na swoją pojemność i niejednoznaczność, określenie to mogłoby rodzić liczne problemy interpretacyjne, stając się nawet bronią w ręku rodziców oskarżających się o „utrudnianie kontaktów” przez spóźnienie na umówione spotkanie lub nieodebranie telefonu.
· Instytut Ordo Iuris opublikował „Encyklopedię prolife”. Obszerna monografia naukowa stanowi kompendium wiedzy na temat ochrony życia.
· Jest to pierwsze tak kompleksowe opracowanie na ten temat w Polsce.
„Pocałunek Śpiącej Królewny” – sztukę taneczną pod takim niewinnym tytułem zaprezentowano uczniom szkoły podstawowej w niemieckiej Kolonii. Tak jak to bywa i w polskich szkołach, rodzice dopiero z ust zawstydzonych dzieci dowiedzieli się, że w ramach „przedstawienia” półnadzy mężczyźni całowali się w usta i lizali po stopach. Tak samo jak w dziesiątkach interwencji naszego zespołu w ramach kampanii „Chrońmy Dzieci!” – początkowo władze szkoły twierdziły, że nic złego nie miało miejsca. W końcu do wszystkiego przyznali się sami artyści.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 22 października 2020 r. w większym stopniu zagwarantował ochronę konstytucyjnego prawa do życia. W debacie publicznej coraz częściej zaczęły się jednak pojawiać pytania o pomoc matkom dzieci z wadami i niepełnosprawnościami. Temu zagadnieniu Instytut Ordo Iuris poświęcił raport, który zostanie wkrótce opublikowany. Na zakończenie prac nad raportem odbędzie się debata ekspertów poświęcona tematowi pomocy matkom w „trudnej ciąży”.
· Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że że Rumunia naruszyła prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego 21 par jednopłciowych, które złożyły skargę na brak możliwości sformalizowania ich konkubinatów.
