kobiety

W związku z niedawnym wystąpieniem minister Fuszary, w którym oficjalnie strofowała organizatorów kampanii społecznej podkreślającej doniosłość macierzyństwa, Instytut Ordo Iurisskierował wniosek o udostępnienie informacji na temat działań, jakie podjęła Pełnomocnik Rządu ds. Równego Traktowania, by przeciwdziałać dyskryminacji matek, które wychowują dzieci i nie wykonują pracy zarobkowej. Chociaż wieloaspektowa dyskryminacja tych kobiet jest stwierdzona ponad wszelką wątpliwość, nie są znane inicjatywy Minister Fuszary mające ją choćby ograniczać.

Macierzyństwo jest nie tylko chronioną przez polskie normy ustrojowe wartością konstytucyjną, którą państwo jest zobowiązane chronić i otaczać opieką. Doniosłość zaangażowania w domu tych kobiet jest systematycznie ignorowana i deprecjonowana w przekazie społecznym. Tymczasem Komitet ONZ monitorujący wykonywanie Konwencji o likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, której Polska jest stroną, w Rekomendacji nr 17 z 1991 r. zalecił organizacjom państwowym powzięcie działań mających na celu określenie wartości prac domowych wykonywanych przez kobiety i uwzględnienia ich w produkcie krajowym brutto. Do zbieżnych wniosków dotyczących potrzeby wliczania nieodpłatnej pracy kobiet do PKB doszedł również Instytut Spraw Obywatelskich, popierając je badaniami jednoznacznie dowodzącymi, że praca, którą wykonują matki, rezygnując z zaangażowania zarobkowego, w nie mniejszym stopniu niż to ostatnie przyczynia się do dobrobytu społecznego.

Z faktami tymi kontrastuje jednak ciągłe lekceważenie matek wychowujących dzieci i kreowanie względem nich negatywnych stereotypów oraz uprzedzeń. Zarówno w naszym kraju, jak i na forum wielu organizacji międzynarodowych, rozpowszechnione jest przekonanie, że jedynie praca zarobkowa daje kobiecie szczęście i spełnienie. Dlatego od dziesięcioleci propaguje się, wykreowany przez ideologię feministyczną stereotyp, jakoby najważniejszym sposobem poprawy sytuacji kobiet była ich „aktywizacja zawodowa”. Nie tylko bezpodstawnie traktuje się pracę wykonywaną w domu jako formę ukrytego bezrobocia, ale również tworzy się instytucjonalną presję, by kobiety czuły konieczność przedkładania pracy zawodowej nad decyzję o macierzyństwie.

Szczególnie jaskrawa jest dyskryminacja kobiet wychowujących dzieci na płaszczyźnie zabezpieczenia społecznego. Można w tym wypadku swobodnie mówić o wyzysku. Kobieta, która zamiast podjąć pracę zarobkową wychowuje dzieci, nie tylko pozbawiona jest realnego zabezpieczenia emerytalnego, ale dodatkowo, wychowane przez nią dzieci będą w przyszłości finansować świadczenia społeczne osób, które nie zdecydowały się na macierzyństwo. Nie dalej jak wczoraj Gazeta Prawna informowała o matce trzynaściorga dzieci, która nie będzie mogła pobierać nawet minimalnych świadczeń emerytalnych, gdyż wychowując dzieci nie pracowała odpowiednio długiego okresu czasu.

Obecna we współczesnej kulturze stygmatyzacja macierzyństwa jako ograniczającego aktywność zawodową kobiet znalazła jaskrawy wyraz w liście minister Fuszary z dn. 10 czerwca br., w którym strofowała ona organizatorów kampanii skłaniającej do refleksji nad deprecjacją i marginalizacją macierzyństwa, twierdząc, że upowszechnia ona „stereotypizujący przekaz”.

Uznawanie przez minister Fuszarę afirmacji macierzyństwa w przestrzeni publicznej za upowszechnianie stereotypów płciowych nabiera szczególnej wymowy w kontekście ratyfikowanej niedawno przez Polskę Stambulskiej Konwencji Rady Europy, która w art. 12 nakazuje zwalczać i wykorzeniać m.in. praktyki oparte na „stereotypowych rolach kobiet i mężczyzn”.

Minister Fuszara pisze o potrzebie zapewnienia różnorodności i wolności wyboru, a zarazem narzuca własną wizję rozwoju kobiety, która nie musi współgrać z rzeczywistymi aspiracjami wszystkich kobiet. Nie są znane wypowiedzi Pani minister ostrzegające przed stereotypizującym przekazem działań nakierowanych na aktywizację zawodową kobiet, które mogą przecież preferować zaangażowanie się wyłącznie na rzecz rodziny.

Trzeba podkreślić, że § 2 ust. 1 pkt. 5 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Pełnomocnika Rządu do spraw Równego Traktowania, wśród zadań tego urzędu wymienia „inicjowanie, realizowanie, koordynowanie lub monitorowanie działań zmierzających do zapewnienia równego traktowania, a także do ochrony przed dyskryminacją, w szczególności ze względu na płeć, (…) stan cywilny oraz rodzinny we wszystkich dziedzinach życia społecznego”.

W związku z tym, Instytut Ordo Iuris wystąpił do Pani Pełnomocnik z wnioskiem o informację na temat działań podjętych na rzecz ochrony przed dyskryminacją kobiet wychowujących dzieci, które nie wykonują pracy zarobkowej.

Dzięki zaangażowaniu Instytutu Ordo Iuris, 24 kwietnia 2015 r. członek Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, prof. Krzysztof Szczerski skierował do Komitetu Ministrów Rady Europy pisemne pytanie (sygn: Nr. 682, Doc. 13765) dotyczące kontrowersyjnej praktyki tzw. Macierzyństwa zastępczego, znanej szerzej jako surogacja. Poseł wyraził w nim zaniepokojenie faktem przyzwolenia, jakie obserwujemy w Europie na handel dziećmi przywołując na potwierdzenie tego, kontrowersyjne orzeczenie wydane ostatnio przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasbourgu, które usankcjonowało zakup dziecka urodzonego przez surogatkę w Rosji przez parę Włochów. Odpowiedzi na zadane przez prof. Szczerskiego pytanie Komitet Ministrów musi udzielić w ciągu 6 miesięcy.

Macierzyństwo zastępcze, zwane potocznie surogacją, to umowa, której celem jest poczęcie, urodzenie, a następnie porzucenie dziecka i przekazanie go innej osobie lub osobom. Służy ona wykorzystaniu “wynajętej” w tym celu kobiety do urodzenia dziecka, które następnie zobowiązuje się porzucić, zwykle za wynagrodzeniem.

Praktyka macierzyństwa zastępczego poważnie narusza dobro dziecka, które sprowadza się do roli towaru, pochodzącego częściowo od dostarczyciela nasienia, częściowo od „matki surogatki” i nabywanego przez osoby, które będą uchodzić za rodziców tego dziecka. Surogacja prowadzi do zerwania więzi dzieci z rodzicami biologicznymi, a tym samym do utraty przez dziecko jego własnej tożsamości.

Wokół kontraktów o macierzyństwo zastępcze powstał już wyspecjalizowany rynek usług komercyjnych, z castingami na surogatki i ofertami promocyjnymi. Ogromne nadzieje z rozwojem tych usług wiążą środowiska homoseksualne, widząc w surogacji możliwość pozyskiwania, dzięki metodzie in vitro i manipulacjom genetycznym, dzieci zawierających genetyczny materiał dwóch osób jednej płci.

W świetle art. 4 Konwencji Rady Europy w sprawie działań przeciwko handlowi ludźmi (2005) surogacja nosi wszelkie znamiona handlu ludźmi. Narusza zarówno prawo europejskie, jak i prawo międzynarodowe, w szczególności art. 21 lit. d Konwencji ONZ o Prawach Dziecka (1989), art. 5 i 17 Europejskiej Konwencji o przysposobieniu dzieci (1967 i 1993), oraz art. 21 Konwencji z Oveido o prawach człowieka i biomedycynie.

Wiele państw członkowskich Unii Europejskiej milcząco toleruje lub nawet akceptuje praktykę macierzyństwa zastępczego. Przeciwdziałać temu procederowi chce Międzynarodowa Unia na rzecz zniesienia Surogacji, której członkiem jest Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris.Poprzez internetową petycję zbierane są podpisy poparcia dla inicjatywy wprowadzenia wyraźnego międzynarodowego zakazu surogacji. Petycja ta zostanie skierowana do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy z wezwaniem do podjęcia działań mających na celu skuteczne przeciwdziałanie tej praktyce. Konkretnie chodzi o:

- wyraźne potępienie przez Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy, zgodnie z artykułem 65 jego regulaminu, wszelkich praktyk związanych z macierzyństwem zastępczym, które stoją w sprzeczności z godnością człowieka i jego i podstawowymi prawami.

- zainicjowanie projektu międzynarodowego aktu prawnego, który w sposób jasny będzie zakazywać w Europie wszelkich form macierzyństwa zastępczego.

- uczynienie z Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, gwaranta przestrzegania praw kobiet i dzieci oraz potępienia przez Trybunał praktyk związanych z macierzyństwem zastępczym, jako sprzecznych z prawami człowieka.

- inkorporowania do prawa europejskiego nowych standardów ochrony życia ludzkiego i podstawowych praw człowieka. Europa musi stanowić przykład dla innych narodów w walce z upowszechniającymi się pod nazwą macierzyństwa zastępczego, nadużyciami.

Petycja z zebranymi pod nią podpisami, zostanie przekazana Przewodniczącemu Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.

Obradująca dziś rano senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej przyjęła większością głosów wniosek o odrzucenie Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Taką samą decyzję podjęła wcześniej Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Dzisiejsze obrady były kontynuacją posiedzenia z 25 lutego. Senatorowie przychylili się do przedstawianej już wcześniej, także przez Instytut Ordo Iuris, argumentacji świadczącej o niekonstytucyjności Konwencji, kontr-skuteczności zawartych w niej rozwiązań oraz o szkodliwości wpisanych w nią ideologicznych sformułowań, groźnych dla tożsamości małżeństwa i rodziny.

W odbywającej się w Senacie, dotychczasowej dyskusji nad Konwencją, opinie senatorów są podzielone. Dwie komisje zdecydowały się wnioskować o odrzucenie dokumentu, natomiast dwie inne postulowały jej przyjęcie. Dalsze losy Konwencji rozstrzygnie Senat na posiedzeniu plenarnym, zaplanowanym na 5 marca.