Parlament Europejski przyjął rezolucję wypaczającą rozumienie równości płci

fotolia.com

14 marca 2017 r. na sesji plenarnej w Strasburgu Parlament Europejski przyjął sprawozdanie w sprawie równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej w latach 2014 – 2015. W sprawozdaniu w szczególności podkreśla się konieczność zwiększenia działań na rzecz subkultur LGBTI włączając do pojęcia równości płci zaburzenia tożsamości płciowej.

Parlamentarzyści z Intergrupy LGBTI nie kryją satysfakcji z przyjęcia przez Parlament Europejski sprawozdania 2016/2249(INI). Parlament wraz z Radą wzywa w nim Komisję Europejską do wyjścia z nową inicjatywą określającą strategię na rzecz równouprawnienia płci na lata 2016–2020. Swoistą cechą tego dokumentu, jest odniesienie do kategorii równości płci również zaburzeń tożsamości płciowej, a mianowicie transseksualizmu i hermafrodytyzmu (określanego w dokumencie jako interseksualność). Głównym instrumentem realizacji celów wytyczonych w tym dokumencie ma być rozszerzenie metod właściwych dla prawa antydyskryminacyjnego przeciwdziałającego dyskryminacji ze względu na płeć, na kolejne kategorie osób, w sposób destabilizujący rozumienie ludzkiej płciowości.

Jednym z podstawowych działań, do których podjęcia wzywa PE, ma być poszerzanie znaczenia kategorii „mowy nienawiści” skutkujące eliminacją możliwości krytyki ze względu orientację seksualną, tożsamość rodzajową (gender identity) i cechy płciowe.

Ponadto, Parlament wezwał państwa członkowskie, aby w ustawodawstwach krajowych dotyczących równouprawnienia płci i przy wdrażaniu stosownych dyrektyw unijnych, uwzględniły aspekt tożsamości płciowej (rozumianej w kategoriach ‘rodzaju’ jako gender identity) i cech płciowych. Jako wzór do naśladowania wskazuje się przy tym ustawodawstwo Malty, które od 2014 r. przewiduje, że osoby cierpiące na transseksualizm lub obojnactwo (interseksualność), jeśli oskarżą pracodawcę o dyskryminację, nie muszą tego faktu udowodnić. To pozwany pracodawca, jeśli chce uniknąć zapłaty dolegliwego zadośćuczynienia, musi przed sądem wykazać, że nie dopuścił się dyskryminacji (tzw. zasada odwróconego ciężaru dowodu).

Zasada równości płci (equality of men and women), w odróżnieniu od równości rodzajowej (gender identity), to jedna z zasad, na których opiera się Unia Europejska. Jest ona wyrażona wprost w Traktatach (art. 3 ust. 3 TUE), jak również w Karcie Praw Podstawowych (art. 23). Mając na uwadze oryginalny język traktatów, działania UE powinny być nastawione na realizację zasady równości kobiet i mężczyzn, a nie na równości rodzajowej (gender equality). Jednak przedmiotowe sprawozdanie wprowadza ideologiczną, obcą rozwiązaniom traktatowym perspektywę rodzaju (gender).

Rezolucje Parlamentu Europejskiego, takie jak opisana tutaj, podobnie jaki inspirowane nimi akty prawne, wprowadzają rozszerzające rozumienie pojęcia „dyskryminacji ze względu na płeć”. W efekcie, prowadzi to do deformacji rozumienia ludzkiej płciowości we współczesnej kulturze.