Warszawa

Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris oraz Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego mają zaszczyt zaprosić do udziału w naukowej konferencji prawniczej, objętej honorowym patronatem Ministra Sprawiedliwości Pana Zbigniewa Ziobry, Prokuratora Generalnego Pana Andrzeja Seremeta, Prezesa Naczelnej Rady Adwokackiej Pana Andrzeja Zwary, Prezesa Krajowej Rady Radców Prawnych Pana Dariusza Sałajewskiego oraz Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa Pana Dariusza Zawistowskiego, zatytułowanej Biegły w polskim systemie prawnym: pomocnik sądów czy rzeczywisty autor wyroków? Weryfikacja metodologii opiniowania dokonywana przez organy postępowań karnych i cywilnych. Patronat medialny nad konferencją objął Dziennik Gazeta Prawna.

Konferencja podejmuje bardzo istotne zagadnienie jakim jest rola biegłego w postępowaniu karnym oraz cywilnym. Dowód z opinii biegłych jest niezwykle przydatny dla ustalenia określonych okoliczności w sprawie, które są niemożliwe dla organu prowadzącego postępowanie (sądu czy prokuratora) z uwagi na konieczność posiadania wiedzy specjalistycznej. W praktyce dowód ten jest oceniany jako rzetelny i niebudzący wątpliwości i przesądza o kształcie rozstrzygnięcia w danym postępowaniu. Praktyka w tym zakresie pokazuje, że biegli niektórych specjalności (np. z zakresu seksuologii, psychologii) posługują się metodologią, która nie daje możliwości wyprowadzenia z badań precyzyjnych wniosków. Sądy i prokuratorzy – z uwagi na brak dobrej znajomości zagadnienia, będącego przedmiotem opinii – nie są w stanie poprawnie zweryfikować metod opiniowania w sprawie. W zachodniej literaturze prawniczej zaproponowano zastosowanie w tym zakresie różnych metod weryfikacji metodologii stosowanej przez biegłego każdej specjalności (m.in. popularyzując tzw. kryteria Dauberta).

Konferencja ma na celu podjęcie dyskusji nad:

1. Sposobem weryfikacji opinii biegłych przez sądy i prokuratorów.
2. Weryfikacją posiadanej przez biegłego wiedzy specjalistycznej z danego zakresu i niedomaganiami związanymi z trybem wpisywania biegłych na listy prezesów sądów okręgowych.
3. Sposobem powoływania biegłych różnych specjalności.
4. Rolą biegłych w postępowaniach karnych i cywilnych, i wskazania czy biegli nie zastępują w rozstrzyganiu spraw samych organów.

PLAN KONFERENCJI:

9.00-9.30

Rejestracja

9.30-9.40

Powitanie i wprowadzenie do tematyki konferencji

9.40-11.20

I panel

9.40-10.00

Biegły – autor wyroku? – SSO Dariusz Wysocki, Sąd Okręgowy w Płocku,

10.00-10.20

Problem sformułowania tezy dowodowej postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego w aspekcie jakości i przydatności tej opinii w postępowaniu sądowym – SSO sędzia Leon Miroszewski, Sąd Okręgowy w Szczecinie,

10.20-10:40

Wybrane problemy opiniowania przez biegłego z zakresu slangu narkotykowego – SSR dr Piotr Gensikowski, Sąd Rejonowy w Grudziądzu,

10.40-11.00

Przesłuchanie pokrzywdzonego oraz świadka poniżej lat 15 z udziałem biegłego psychologa – uwagi z praktyki adwokata – adw. Anna Hejnar-Zawisza, Izba Adwokacka w Warszawie.

11.00-11.20

Dyskusja

11.20-11.50

Przerwa na kawę

11.50-13.30

Panel II

11.50-12.10

Modele oceny opinii psychologicznej w postępowaniu karnym – SSR dr Sebastian Ładoś, Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie,

12.10-12.30

Dlaczego niektóre opinie sądowo-psychologiczne można wyrzucić do kosza? Ograniczeniametodologiczne, logiczne i etyczne pracy biegłego psychologa – mgr Łukasz Mazur, biegły z listy Prezesa Sądu Okręgowego w Warszawie, Stowarzyszenie „Stop Manipulacji” oraz mgr Inga Markiewicz, Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie,

12.30-12.50

Zagadnienia związane z weryfikacją opinii sporządzonych przez biegłych psychiatrów napotrzeby postępowania karnego – kilka słów z praktyki prokuratora – PPR Izabela Dołgań-Szymańska, Prokuratura Rejonowa Warszawa Praga-Południe w Warszawie,

12.50-13.10

Pozycja biegłego psychiatry – jakość opinii i możliwości jej oceny – prof. nadzw. dr hab. n. med. Janusz Heitzman, Klinika Psychiatrii Sądowej, Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.

13.10-13.30

Dyskusja

13.30-14.30

Lunch

14.30-16.10

Panel III

14.30-14.50

Analiza kryminalna – o pół kroku dalej – SSR Jakub Iwaniec, Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie,

14.50-15.10

Jakość weryfikowania kompetencji i rzetelności biegłych w Polsce. Doświadczenia młodego prawnika – apl. adw. Bartosz Lewandowski, Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris, Uniwersytet Warszawski, Izba Adwokacka w Warszawie,

15.10-15.30

Specyfika opinii biegłego w cywilnych procesach medycznych w aktualnym orzecznictwie i badaniach własnych – dr n. prawnych, lek. med. Iwona Wrześniewska-Wal, Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie,

15:30-15.50

Standaryzacja kształcenia ekspertów z zakresu badań pisma, jako podstawa wpisu na listębiegłych sądowych – dr Adam Buczek, biegły sądowy z listy Sądu Okręgowego w Krakowie i Gliwicach, Polskie Towarzystwo Kryminalistyczne

15.50-16.10

Dyskusja

16.10-16.30

Zakończenie

Sala A2, WPiA Uniwersytetu Warszawskiego, Collegium Iuridicum II, ul. Lipowa 4, 24 lutego 2016 r. (środa), godz. 9:00-16:30

Udział w konferencji jest bezpłatny.

Rejestracja do dnia 22.02.2016 r. na adres: [email protected].

Honorowe patronaty:

Patronat medialny:

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie Maciej Maleszyk został uniewinniony od zarzutu „złośliwego i bezzasadnego wezwania policji”. Chodzi o interwencję podjętą w styczniu br. w sprawie nagabywania przechodniów przez pracownice klubu nocnego „Cocomo” w Warszawie. 

Warszawski klub ze striptizem „Cocomo” otworzył działalność w historycznej części Warszawy. Wywołało to ostry sprzeciw opinii publicznej. Parę miesięcy temu lokal wywołujący liczne kontrowersje został zamknięty.  

Maciej Maleszyk w styczniu br. zawiadomił Policję o fakcie zaczepiania przechodniów przez pracownice klubu „Cocomo”, które zmuszały przechodniów do przyjmowania ulotek z treściami uznanymi przez niego za obsceniczne. Niestety, funkcjonariusze Policji zamiast upomnieć kobiety niepokojące młodego mężczyznę, obwinili go o „złośliwe i bezzasadne wezwanie funkcjonariuszy”. Zdaniem oskarżyciela publicznego nie było podstaw do zawiadomienia policji. Obrońcy Maciej Maleszyka – współpracujący z Centrum Interwencji Procesowej Ordo Iuris – wskazali, że powiadomienie Policji w takiej sytuacji nie może uchodzić za czyn karalny, bowiem był on przekonany o tym, że pracownice klubu „Cocomo” oferują mu usługi seksualne, a zatem że popełniają wybryk nieobyczajny.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie podzielił to stanowisko i uniewinnił obwinionego od stawianego mu zarzutu. W uzasadnieniu stwierdził, że w sytuacji, gdy pracownice klubu nocnego wydają się zachęcać do skorzystania z usług seksualnych, wezwanie policji w celu interwencji nie może być oceniane za czyn złośliwy i bezcelowy.

Więcej: http://www.pch24.pl/wezwal-policje--sad-uniewinnil-od-zlosliwego-czynu,24546,i.html

Instytut Ordo Iuris zwraca uwagę na istotny brak rozwagi i powściągliwości w publicznych wypowiedziach urzędników państwowych n.t. osoby prof. Bogdana Chazana oraz odmowy wykonania aborcji w Szpitali im. Świętej Rodziny w Warszawie. Wszelkie wypowiedzi osób pełniących funkcje publiczne winny w obecnej sytuacji unikać przesądzania o winie, powstrzymując się do dokonywania ocen pozostających w kompetencji właściwych organów. Wstrzemięźliwość w formułowaniu sądów i opinii winna dotyczyć nie tylko wypowiedzi oficjalnych, ale w równym stopniu innych wypowiedzi publicznych, w tym wypowiedzi dla prasy i telewizji. W żadnym wypadku opinie wyrażane przez osoby pełniące funkcje publiczne nie mogą przesądzać o winie prof. Bogdana Chazana.

Niedochowanie tego standardu należy uznać za niedopuszczalne wywieranie presji na podległych im urzędnikach prowadzących postępowania kontrolne. Takie pochopne, bo wyrażane przed zapadnięciem ostatecznych rozstrzygnięć, wypowiedzi o rzekomym naruszeniu prawa, stygmatyzują osobę prof. Bogdana Chazana i prowadzą do uznania go przez opinię publiczną winnym, zanim jeszcze sformułowana zostanie ostateczna ocena faktów przez powołany do tego organ. Sytuacja ta, w ocenie Instytutu Ordo Iuris stanowi ewidentne naruszenie prawa do rzetelnego postępowania przed organami publicznymi.

Nie budząca wątpliwości, ostentacyjna stronniczość urzędników państwowych, w tym urzędników prowadzących lub nadzorujących niezakończone postępowania kontrolne, stanowi naruszenie prawa do rzetelnego procesu, wyrażającego się również w bezstronnym i sprawiedliwym rozpatrzeniu sprawy (art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności) oraz może stanowić naruszenie zasady domniemania niewinności (art. 43 ust. 3 Konstytucji RP, art. 6 ust. 2 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności).

Z naciskiem podkreślić należy, że Europejski Trybunał Praw Człowieka zasadnie przyjmuje, że do naruszenia owej zasady dochodzi już wówczas, gdy pojawia się w wypowiedzi publicznej argumentacja sugerująca, że urzędnik państwowy uznaje za winnego osobę, wobec której rozstrzygnięcie nie zostało jeszcze wydane przez powołane do tego władze. Wskutek podobnych naruszeń owych praw Europejski Trybunał Praw Człowieka zasądził już od Polski odszkodowanie na rzecz pochopnie pomówionego lekarza (wyrok z 14.06.2011 w. tzw. „sprawie doktora G.” skarga 36921/07).

W tym świetle za szczególnie naganne uznać należy wypowiedzi Rzecznik Praw Pacjenta Barbary Kozłowskiej oraz Ministerstwa Zdrowia Bartosza Arłukowicza, przekazywane mediom przed zakończeniem postępowań kontrolnych i nadzorczych. Pochopne deklaracje urzędników, wedle których prof. Bogdan Chazan miał złamać prawo, stanowią niedopuszczalną ingerencję w toczące się postępowania kontrolne. Władza wykonawcza przesądza w ten sposób o naruszeniu prawa, zanim prawem przewidziane procedury zostały zakończone. Mamy tym samym do czynienia z wywieraniem niedopuszczalnej presji na urzędników prowadzących kontrole.

Wedle dostępnych informacji medialnych, mazowiecki oddział NFZ sformułował dopiero wystąpienie pokontrolne pod adresem Szpitala Św. Rodziny. Wedle deklaracji prof. Bogdana Chazana szpital skorzysta z przysługującego mu prawa do zgłoszenia umotywowanych zastrzeżeń do treści wystąpienia pokontrolnego. Tym samym toczące się postępowanie w żadnej mierze nie może zostać uznane za zakończone a wszelkie wypowiedzi urzędników państwowych przesądzające o jego ostatecznym wyniku są przedwczesne i stanowią rażące naruszenie prawa do rzetelnego postępowania, prawa do obrony oraz zasady domniemania niewinności – szczególnie w świetle toczących się równolegle postępowań przed organami odpowiedzialności zawodowej oraz organami ścigania.